Apache Openoffice Base: Tablolar

Bir veritabanında verinin tutulduğu yer tablolardır.

Veritabanına ait bir tablonun bir satırı varlık (entity) olarak tanımlanmaktadır. Tablonun içerebileceği mümkün tüm varlıklara varlık sınıfı (entity class) denmektedir.

Tablonun isimlendirilmiş bir sütununa öznitelik (attribute) denir.

Veritabanına ait bir tablonun bir satırı varlık (entity) olarak tanımlanmaktadır.

Veritabanına ait bir  tablo içindeki öznitelik sayısı derece (degree)olarak tanımlanmaktadır.

Tablodaki varlık sayısı kardinalite (cardinality) olarak isimlendirilmektedir.

Veritabanındaki bir tablo ile basit bir hesap tablosu arasındaki farklardan bir tanesi, veritabanındaki tabloda verilerin yazıldığı alanların önceden açıkça tanımlanmış olmasıdır. Örneğin bir veritabanı, metin alanı olarak belirlenmiş bir alana hesaplamalarda kullanılacak sayıların girilmesine izin vermez. Bu sayılar görüntülenir, ancak gerçek sayısal değeri sıfır olan ifadeler olarak gösterilir.

Metin alanları için alan biçimi olarak genellikle VARCHAR kullanır. Bu biçim, verilen sınır değerine kadar istenilen sayıda karakter girilmesini sağlar. Sınır değeri 100 olarak ayarlanmış olsa bile, 20 karakter içeren bir alan yalnızca 20 karakterlik alan kullanır.

Boolean veri tipi: Evet/hayır,

kapladığı alan: 1 Bit

aralığı: 0-1

Veri tipi: tamsayı

Kapladığı alan: 4 bayt

Aralığı: -2,14x10 - +2,14x10

Kullanıcı tarafından belirlenen uzunluğa kadar depolar. Long Var Char gibidir.

Herhangi bir bayt dizisini saklar (fotoğraf, ses vb.). Maximum uzunluğu ) 32 Bit işletim sistemi için 2GB.

Süper Anahtar: Bir varlığın, varlık sınıfında tek türlü tanınmasını sağlayan bir ya da birden çok öznitelik kümesidir.

Birincil Anahtar (Primary Key): Tablodaki varlıkların tek türlü tanınması için seçilen aday anahtardır.

İlgili alanın her veri girişinde standart bir değer alması isteniyorsa bu durumda, Varsayılan Değer ifadesinin yanındaki boş kutucuğa her veri girişinde görülecek değer girilir ve böylece veri girişi az da olsa hızlandırılır.

Normalizasyon, gereksiz veri tekrarını engellemek ve küçük, iyi yapılandırılmış ilişkiler üretmek için anormal ilişkileri ard arda azaltma işlemidir.

Normalizasyonun başlıca amaçları aşağıdaki gibi sıralanabilir:
1. Gereksiz veriyi minimize etmek, böylelikle anormallikleri önlemek ve depolama alanını korumak.
2. Bilgi tutarlılığını sağlamak.
3. Ekleme, güncelleme ve silme gibi işlemlerle verilerin bakımını kolaylaştırmak.
4. Gelecekte meydana gelecek büyümeye güçlü bir temel oluşturarak iyi bir tasarım oluşturmak.

Tablolar arasındaki ilişkiler belirtilirken üç farklı tipte ilişkiden söz etmek mümkündür. Söz konusu ilişkiler, Bire bir (1-1), birden çoğa (1-n) ve çoktan çoğa (n-n) şeklinde ifade edilebilir.

Tablolar arasındaki ilişkileri göstermek için iki yol kullanılır. Birincisi, hangi alanlar eşleştirilecekse fare aracılığıyla bir tablodaki alanın tutulması ve diğer tablodaki eşleştirilecek alanın üzerine bırakılmasıdır. Böylece ilişki tanımlanmış olur. İkinci yol ise Yeni İlişki simgesine veya Ekle menüsünden Yeni İlişki sekmesine basılmasıdır. Açılan pencerede hangi alanlar birbiri ile eşleştirilecekse seçilir ve Tamam butonu tıklanır. Burada ayrıca tablo verileri girilirken güncelleme ve silme eylemleri için veritabanının nasıl davranacağı belirlenir.

Birden çoğa (1-n), en fazla rastlanan ilişki türüdür. Örneğin bir dershanede öğrenciler ve bu öğrencilere danışmanlık yapan öğretmenleri tutan iki adet veritabanı tablosu olduğunu düşünelim. Bu iki tablo arasında kurulan ilişki birden çoğa (1-n) ilişki türüdür. Çünkü bir öğretmen birden fazla öğrenciye danışman olabilmekte, ancak bir öğrenci en fazla bir öğretmenden danışmanlık alabilmektedir.