ÇATIŞMA VE STRES YÖNETİMİ II

Stresin hastalıklarla ilişkisini araştıran ilk çalışmaları yapan kişi Walter Cannon’dur.

Migren ağrısına tekrarlayan, tek taraflı görme bozukluk-ları ve sindirim sistemi yakınmaları (bulantı, kusma, ışık, ses hassasiyeti) eşlik eder. Ka-dınlarda daha sıktır. Bunda östrojenin rolü olduğu düşünülmektedir. Migreni olan çoğu kişi aşırı kontrollü, mükemmeliyetçi ve öfke kontrolü güçlüğü olan kişilerdir.

Tip A kişilik denilen kolay uyarılabilen öfke, sabırsızlık, hostilite (düşmanlık, sık tartışma
eğilimi), rekabet edici davranışlar, zamanla yarışma gibi kişilik özellikleri ile kalp hastalıkları arasında ilişki bildirilmektedir.

Mide asidinin fazla salgılanması ve helikobakter pylori adlı mikroorganizmanın enfeksiyonuna bağlı meydana gelebilir. Bu bakteri aside dirençli
olduğu için mide ortamında yaşayabilir. Bununla birlikte her ülser olan kişide bu bakteri olmadığı gibi bu bakterinin olduğu her kişide de ülser meydana gelmeyebilir. Stres, mide asidi üretimi ve salınımını arttırarak ülsere neden olur.

Stres immün sistemi (bağışıklık sistemini) baskılayarak kişiyi eklem romatizması ve diğer romatizmal hastalıklara duyarlı hale getirir. Hastaların %20 (yüzde yirmi)'sinde depresyon görülür.

Stresin kanser üzerine etkisi aslında stresin bağışıklık sistemi üzerine etkisinden kaynaklanmaktadır.

Sedef hastalarında depresyon, düşük benlik algısı oldukça sıktır. Bu hastalarda, depresyon geliştiğinde, kaşıntı artmaktadır.

Atopik dermatitde (atopik egzema, nörodermatit de denir) sıklıkla görülen şiddetli kaşıntı, uykusuzluğa, konsantrasyon bozukluğuna, okul-iş performansında bozulmaya ve öğrenme güçlüğüne neden olmaktadır. Hastalığın stresle alevlendiği, ayrıca kendisinin de ciddi bir strese yol açtığı bildirilmektedir.

Diyabet erişkinlerde ve şişman kişilerde görülür.

Astım belirtileri ve hastalığın alevlenmesi daha sıklıkla gece olur.

Psikojenik kaşıntı, herhangi bir deri duyumlarına bağlı kazıma, koparma ya da akne (sivilce) gibi önceden var olan bir deri lezyonuna bağlı düzensizliği ortadan kaldırma ihtiyacı ile oluşturulan lezyonlardır.

Rönesans döneminde ruhsal durumların beden üzerine etkileri bilimsel olmadığı gerekçesiyle reddedilince akıl ve ruh çalışmaları din ve felsefe alanına kaymıştır.

Psikosomatik tıp, ruh ve bedenin bütünlüğü ve bunlar arasındaki etkileşim üzerine yoğunlaşan bir alandır. Hastalıkların ortaya çıkmasında, devam etmesinde, alevlenmesinde psikolojik ve biyolojik ilişkileri ele alır.