ÇALIŞMA YAŞAMININ DENETİMİ - Deneme Sınavı - 10

AB’nin Avrupa Ekonomik Topluluğu döneminden kalma, İşte İşçilerin Güvenlik ve Sağlığının Geliştirilmesini Desteklemek için Önlemler Geliştirilmesi Hakkında 12 Haziran 1989 tarih ve 89/391 sayılı Yönergesi’dir. K›saca “Çerçeve Yönerge” olarak da adlandırılmaktadır.

Türkiye ILO'ya 1932 yılında üye olmuştur.

155 sayılı Sözleşme Türkiye tarafından 07.01.2004 tarihinde kabul edilmiştir.

81 sayılı İş teftişi Sözleşmesi, sanayi ve ticarette iş denetiminin uluslararası dayanağını oluşturmaktadır.

129 sayılı tarında İş Denetimi Sözleşmesi, tarımda çalışma yaşamının denetimi ile ilgilidir. Türkiye bu Sözleşmeyi kabul etmemiştir.

161 sayılı Sözleşmenin 3. bölümü örgütlenmeyi düzenlemektedir.

161 sayılı Sözleşme iş sağlığı hizmetleri esas alınarak dğzenlenmiş bir sözleşmedir.

155 sayılı Sözleşmedeki eylem alanları şunlardır: - İşin maddi unsurlarnn tasarımı, test edilmesi, seçimi, ikamesi, montajı, düzenlenmesi, kullanımı ve bakımı; - İşin maddi unsurları ile işi yapan veya nezaret eden kişiler arasındaki ilişkiler ve makine teçhizat, çalışma süresi, işin düzenlenmesi ve iş usullerinin işçilerin fiziksel ve zihinsel kapasitelerine uyarlanması; - Yeterli sağlık ve güvenlik düzeyine ulaşılması amacıyla bütün çalışanların ileri düzeyde eğitimini, kalifiyesini ve motivasyonunu kapsayan eğitimi; - Çalışma grubu ve işletme düzeylerinde ve ulusal düzeyi de kapsayan uygun diğer bütün düzeylerde haberleşme ve işbirliği; - Sözleşme’nin 4. maddesinde atıfta bulunulan politikaya uygun olan eylemlerinde, işçilerin ve temsilcilerinin disiplin cezalarına karşı korunması.

81 sayılı Sözleşme’ye göre; iş müfettişleri istedikleri işyerlerine istedikleri saatte girip çıkma konusunda yetkilidir. Ayrıca kanuni düzenlemelere uygun çalışılıp çalışılmadığını tespit için müfettişler her türlü inceleme ve araştırmayı yapabilir, sorular sorabilir, evrakları inceler, özetler almak amac›yla belgelerin kendisine verilmesini isteyebilirler. İşyerlerinden inceleme yapmak amacıyla, asılması gerekli ilanların asılıp asılmadığını kontrol eder, örnekler alabilir. Ayrıca denetim elemanları işyerlerine teftişe gittiklerinde işverene veya vekiline haber verirler. Ancak işverene haber verilmesi denetime bir zarar verecekse denetim elemanı haber vermekten kaç›nabilir

Çerçeve Yönergeye göre işçilerin yükümlülükleri şunlardır: - Makineleri, araç ve gereçleri, tehlikeli maddeleri, donanım taşınmasını ve diğer üretim yöntemlerini doğru kullanacaklardır, - Kendilerine verilen kişisel koruyucuları doğru kullanacaklar ve kullandıktan sonra yerine koyacaklardır, - Makinelerdeki, aygıtlardaki, aletlerdeki, işyerlerindeki ve binalardaki güvenlik aygıtlarını keyfi olarak yerinden çıkarmayacaklar, değiştirmeyecekler veya söküp atmayacaklar ve doğru bir biçimde kullanacaklardır, - Korunma tedbirlerinde ciddi bir tehlike gördüklerinde hemen işvereni ve iş sağılığı ve güvenliği sorumlusunu haberdar edeceklerdir, - Yasalara göre işveren ve iş sağlığı ve güvenliği sorumlusu ile tedbirlerin alınması konusunda sürekli işbirliği içersinde olacaklar ve verilecek işleri yapacaklardır, - İşverene ve iş sağlığı ve güvenliği temsilcisine, yasalar çerçevesinde gerektiğinde çalışma ortamının ve çalışma şartlarının güvenli olması için yardımcı olacaklar, kendileri tehlikeye sebep olmayacak ve bu hususta sürekli işbirliği içersinde çalışacaklardır.

129 sayılı Sözleşme 25 Haziran 1969 tarihinde kabul edilmiştir.

AB'nin 89/391 sayılı Yönergesi 12 Haziran 1989 tarihinde kabul edilmiştir.

81 sayılı Sözleşme, sanayi ve ticarette iş denetiminin uluslararası dayanağını oluşturmaktadır.

Tehlikelere karşı bütüncül bir tedbirler politikası geliştirmek işverenin yükümlülükleri arasında yer almaktadır.

Ortaya çıan zararların sorumluluğundan kaçınmak Sözleşmenin tavsiyeleri arasında yer almamaktadır.

81 sayılı Sözleşme, sanayi ve ticarette iş denetimini düzenleyen hükümler içermektedir.

Koruyucu yasal önlemler kanun kouyucular tarafından oluşturulmakta ve devletin ilgili kurum ve kuruluşları tarafından uygulanmaktadır.

Birleşmiş Milletler teşkilatına bağlı bir ihtisas kuruluşu olan Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) 1919 yılında kurulmuştur.

ILO’nun dört temel stratejik hedefi vardır. Bu hedefler;
• Çalışma yaşamında standartlar, temel ilke ve haklar geliştirmek ve gerçekleştirmek,
• Kadın ve erkeklerin insana yakışır işlere sahip olabilmeleri için daha fazla
fırsat yaratmak,
• Sosyal koruma programlarının kapsamını ve etkinliğini artırmak,
• Üçlü yapıyı ve sosyal diyaloğu güçlendirmektir.

Sözleşme üç ana başlıkta düzenlemeler getirmiştir. Birincisi sanayide iş teftişi, ikincisi ticarette iş teftişi, üçüncüsü ise muhtelif konularda alınacak tedbirlerle ilgili olarak getirilen düzenlemelerdir.