ÇALIŞMA EKONOMİSİ - Deneme Sınavı - 7

Okula gitmenin maliyeti elbette önceden kestirilebilir. Diğer şıklarda verilen bilgilerin aslında tam tersi eğitim hizmetiyle ilgilidir. Eğitim sigortalanamaz çünkü öngörüsü yapılabilir ve kişinin kararlarıyla gerçekleşir ve çok az eğitim sorunu ivedilik arz eder.

Sağlık hizmetlerinde tek tipleşme az görülür ve büyük oranda kişinin ön görülemeyen rahatsızlığına göre değişiklik arz eder. Diğer seçenekler aslında eğitim hizmetinin yapısıyla ilgilidir

Ortodoks iktisat teorisine göre sağlık ve eğitim hizmetlerinin benzer yanı her ikisinin de en az yarı kamu malı olarak görülmesidir.

Ulus devlet yapılanmasının içinde okullar kapitalist düzene karşı çıkmak bir tarafa, diğer tüm şıklarda da belirtildiği gibi kapitalist düzeni devam ettirme yönünde onunla uyum içinde işler.

Geleceğe dönük yatırım bileşeni yani bireyin kendi beşeri sermayesini genişletip donatma bileşeni eğitimin faydalarından biri olarak beşeri sermaye teorisinde işaret edilir.

Bilgi toplumuna birey yetiştiren eğitim sistemi bireyi ön plana çıkararak ve onu merkeze alarak programlanır. Diğer şıklarda belirtilen hususların tam tersini uygular.

Bilginin analogdan dijitale dönüşmesi ve böylelikle sanal ortamlara aktarılması yeni nesil dijital ekonominin sanal oluşu yönünü açıklamaktadır.

Formel eğitim kendi başına farklı bir eğitim türü olmakla birlikte merkeziyetçilik ve katılık hayat boyu öğrenmeyle bağdaşmayacaktır.

Gençlerin eğitim taleplerinin bireysel ve özgürce değil de bulundukları sınıfsal mevkie göre şekillendiğini savunan görüş Radikal-Marksist görüştür.

İşçi sendikalarının hangi çıkarları temsil ettiğini Hyman dört grup altında incelemektedir:

Sendikaların ekonomik etkileri ile ilgili iki temel yaklaşımdan söz edilebilir: Tekel Yaklaşımı ve Kolektif Ses-Kurumsal Tepki Yaklaşımıdır.

Dolaysız yabancı sermaye yatırımlarındaki artış, uluslararası göç, işgücü piyasalarını birbirine dolaysız olarak bağlayan bir diğer mekanizmadır. Sovyetler Birliği ve Doğu Bloku ülkelerinde 1980’lerin sonunda yaşanan dönüşümle, Sosyalist Bloka ait ülkelerin geçiş ekonomileri hâline gelmesi ve Çin, Hindistan gibi büyük nüfuslu ülkelerin dünya ekonomisine entegrasyonu da sermaye- emek arasındaki global dengede kaymalara neden olmuştur.

Ücretleri düşüren ve çalışma koşullarını kötüleştiren üçüncü mekanizma, artan uluslararası ekonomik rekabet gerekçesiyle devletin emek lehine yeniden düzenleyici kapasitesinin zayıflatılmasıdır. Serbest bölgelerin geliştirilmesi, dolaysız yabancı sermaye girişini kolaylaştıracak vergi, altyapı, finansman ve diğer teşvikler; iş kanunlarının belirlediği temel çalışma standartlarında sermaye lehine değişiklikler, istisnalar ya da sosyal güvenlik sisteminin kapsamının daraltılarak, ücret dışı maliyetlerin azaltılması şeklindeki düzenlemelerden bahsedilebilir.

Emek piyasalarının esnekleşmesi, işgücü göçünün artması, enformelleşme; yani sosyal güvencesiz, düşük ücretli, geçici istihdam biçimlerinin yaygınlaşması, işin niteliğinin ve çalışma koşullarının standart dışına doğru değişmesi ve sendikal etkinliğin zayıflaması şeklinde ifade edilen eğilimler; küreselleşmenin emek piyasaları üzerindeki en genel etkileri olarak özetlenebilir.

Sendikal gücün ve etkinliğin değerlendirilmesinde öne çıkan kurumsal etkinlik kavramı ile ifade edilmek istenen, işçi sendikacılığının emek piyasasının yönetimini etkileyebilme gücüdür.

1980 sonrası ortaya çıkan iktisadi politikalara Neo-liberal iktisadi politikalar adı verilmektedir.

Toplu pazarlık, bir tarafta bir işveren veya bir ya da birden fazla işveren örgütü ile diğer taraftan işçileri temsil eden bir veya birden fazla işçi örgütü arasında, ücret ve diğer çalışma koşullarına ilişkin yapılan pazarlık ve görüşmelerdir.

Bu analiz, toplu pazarlığı tek bir süreç olarak değil, birbirleri ile bütünleşen farklı süreçler olarak ele almıştır. Bu süreçler şunlardır;

Pazarlık gücünün kavramsal açıdan en iyi açıklandığı Chamberlaine tarafından ileri sürülen “Chamberlaine Pazarlık Gücü Teorisi”dir.

Demokratik temsil fonksiyon; emeğin iş yeri düzeyinde çalışma koşulları ve toplumsal düzeyde ekonomik ve sosyal politikalar üzerine söz hakkını ve kimlik sahipliğini işaret eder.