ÇALIŞMA EKONOMİSİ II

Firmanın kârlılık oranı ve piyasasını kaybetmeden ürün fiyatlarını yükseltme becerisine(genellikle aksak rekabetçi piyasalarda, büyük ölçekli, içsel işgücü piyasası olan firmalarda sendikalar daha başarılı olurlar

işgücü talebinde bir artış olduğunu kabul edelim. Bu durumda sendikanın tercihi aynı istihdam seviyesini koruyarak, ücreti arttırmak biçiminde olacaktır. İşgücü talebinde tersi bir gelişme, yani azalma gerçekleşirse sendikal tercih, aynı ücret düzeyi üzerinden istihdam düzeyinin daraltılması şeklinde ortaya çıkar

Modern teori olarak nitelendirilebilecek Kolektif Ses/Kurumsal Tepki Yaklaşımı, R. Freeman ve J. Medoff tarafından tekel yaklaşımına alternatif olarak geliştirilmiştir.

Sendikalar işgücü arzını kısıtlamak amacıyla işgücü göçünün sınırlandırılması, çocuk işgücü istihdamının yasaklanması ve çalışma sürelerinin kısaltılması vb. konularda yapılacak yasal düzenlemeleri destekler. ABD’de görüldüğü gibi, bazı mesleklere girişin lisans yoluyla kısıtlanması, yine işgücü arzını sınırlamaya yönelik faaliyetlerdir.

Neo-klasik teoriye göre, çalışanların/işgücü arz edenlerin faydalarını azamileştirmesi (maksimize etmesi) iki unsura bağlı olarak gerçekleşir.

1. Firmanın kârlılık oranı ve piyasasını kaybetmeden ürün fiyatlarını yükseltme becerisine(genellikle aksak rekabetçi piyasalarda, büyük ölçekli, içsel
işgücü piyasası olan firmalarda sendikalar daha başarılı olurlar),
2. Sendikanın grevin maliyetini firmaya yükleme becerisi ki büyük ölçüde firmanın müşteri kaybetmeyecek ölçüde mal stokuna sahip olup olmamasına
ve firmanın grev esnasında taşeron işçi istihdam ederek üretimi sürdürüp
sürdürememesine,
3. Firmanın grev süresince karşı karşıya kaldığı mali kayıpları telafi edecek
mali kaynaklara sahip olup olmamasına,
4. Sendika üyelerinin grev esnasındaki dayanışma ve kararlılığı kadar, gelir
kaybını telafi edecek mekanizmalara sahip olup olmamasına.

Modern teori olarak nitelendirilebilecek Kolektif Ses/Kurumsal Tepki Yaklaşımı,
R. Freeman ve J. Medoff tarafından tekel yaklaşımına alternatif olarak geliştirilmiştir.

FM modeli, sendikaların ücret etkisi üzerine şu yorumlarda bulunur:
a. Sendikaların ücret üzerinde etkili olduğuna ilişkin genel yargı doğrudur.
b. Ücret farklılıklarının boyutu işçiler, piyasalar ve zaman açısından değişiklik
arz eder.
c. İşçiler açısından sendikalı-sendikasız ücret farkı en iyi şekilde “ses”den kaynaklanan standart sendika ücret politikasıyla anlaşılabilir.
d. Piyasalar açısından sendikalı-sendikasız ücret farkı sendikanın tekel gücü
ile işverenin ürün piyasasındaki gücüne bağlıdır.
e. 1970’lerdeki sendikalı işçinin ücreti önemli oranda yüksekti ancak 1980’lerde bu fark normale döndü.
f. Sendikalara bağlı olarak ortaya çıkan toplumsal kayıp küçüktür

ABD’de sendikalaşma oranları 1977’de %24’ten 2002’de %13’e düşmüştür.

ABD’de sendikalaşma oranları 1977’de %24’ten 2002’de %13’e düşmüştür.

ABD’de sendikalaşma oranları 1977’de %24’ten 2002’de %13’e düşmüştür.

2010 yılında sendikalaşma oranı %10 dolayındadır

güçlü bir sendikanın yarattığı ücret farklılığı,
araştırma sonuçlarına göre, %10-%20 arasında değişmektedir.

İskandinav tipi sosyal demokrat refah rejimindeki ülkelerde, hem
sendika yoğunluğu(%75) hem de toplusözleşme kapsamı(%92) yüksekken,
Akdeniz tipi refah rejimine dahil İspanya gibi ülkelerde sendika yoğunluğu
göreli düşük(%15) ama toplu sözleşme kapsamı(%82) örneğin korporatist
refah rejimine sahip Almanya’ya göre yüksektir