ÇAĞDAŞ TÜRK ROMANI

Gelenekçi romanın ayırıcı özellikleri şöyle sıralanabilir:

Gelenekçi roman, toplumun değerleriyle barışık, hatta bu değerlere sıkı sıkıya bağlıdır,
Gelenekçi roman, romantik bir tavrın takipçisidir,
Tarihten, yaşama tarzından, inançlardan gelen unsurlar edebî metne yansır,
Gelenekçi romanlarda klasik olay kurgusuna rastlanır,
Gelenekçi romanlarda dün-bugün-yarın şeklindeki kronolojik zaman kullanılır,
Gelenekçi romanlarda genellikle ilahi (hâkim/tanrısal) bakış açışına rastlanır,
Gelenekçi romanlarda estetik anlayışı etik kaygılar yönlendirir,
Gelenekçi romanlar, millî ve İslami duyarlıktan beslenir,
Gelenekçi romanlarda, popüler roman vadisinde değerlendirilebilecek örneklere rastlanır,
Yerel ağızların kullanıldığı görülür,
Romanlarda olay, verilmek istenen mesajı öne çıkaracak biçimde kurgulanır,
Gelenekçi romanlar, millî, İslami, tarihî roman gibi nitelemelerle karşımıza çıkabildiği gibi bazen millî-tarihî, bazen İslami-tarihî, bazen de millî-İslami-tarihî nitelikte örnekler olarak okuyucuya sunulabilir,

Yanlış bilgi ise Gelenekçi romanda yerel ağızlar kullanılmaz denilmekte

Hidayet romanı olarak adlandırılan türün ilk örneği Minyeli Abdullah

1980 öncesi modernizmin etkisinde eser veren sanatçı Orhan Pamuk'dur.

Gelenekçi romanın ayırıcı özellikleri şöyle sıralanabilir:
Gelenekçi roman, toplumun değerleriyle barışık, hatta bu değerlere sıkı sıkıya bağlıdır.
Gelenekçi roman, romantik bir tavrın takipçisidir.
Tarihten, yaşama tarzından, inançlardan gelen unsurlar edebî metne yansır.
Gelenekçi romanlarda klasik olay kurgusuna rastlanır.
Gelenekçi romanlarda dün-bugün-yarın şeklindeki kronolojik zaman kullanılır.
Gelenekçi romanlarda genellikle ilahi (hâkim/tanrısal) bakış açışına rastlanır.
Gelenekçi romanlarda estetik anlayışı etik kaygılar yönlendirir.
Gelenekçi romanlar, millî ve İslamî duyarlıktan beslenir.
Gelenekçi romanlarda, popüler roman vadisinde değerlendirilebilecek örneklere rastlanır.
Yerel ağızların kullanıldığı görülür.
Romanlarda olay, verilmek istenen mesajı öne çıkaracak biçimde kurgulanır.
Gelenekçi romanlar, millî, İslamî, tarihî roman gibi nitelemelerle karşımıza çıkabildiği gibi bazen millî-tarihî, bazen İslamî-tarihî, bazen de millî-İslamî- tarihî nitelikte örnekler olarak okuyucuya sunulabilir.

Gelenekçi romanın ilk nitelikli örnekleri, Tarık Buğra’nın kalem ürünleridir. Buğra, Küçük Ağa, İbiş’in Rüyası, Firavun İmanı, Dönemeçte, Gençliğim Eyvah, Yağmur Beklerken, Osmancık gibi romanlarıyla Türk toplumunun geleneksel değerlerine bağlı bir yazar kimliği sergiler.

Gençliğim Eyvah (1981), 1970’li yıllarda Türkiye’yi kan gölüne çeviren anarşinin otopsisidir. Romanda, boşa harcanan gençliklerin hikâyesi yanında, Türkiye’nin içine düşürüldüğü kaosun da grafiği çizilir. Türkiye’de toplum hayatını sarsan demagojiler, bunlara karşı vatansever insanlara düşen görev ve sorumluluklar sergilenir.

“Çağımızın Dede Korkut’u” olarak anılan Mustafa Necati Sepetçioğlu (1932- 2006), Kilit (1971), Anahtar (1973), Kapı (1973) romanlarıyla Türklerin Malazgirt kapısından Anadolu coğrafyasına giriş serüvenini hikâye eder.

Bir başka akademisyen yazar İskender Pala (1957-), eski edebiyatın anlatma formlarından yararlanarak divan kültüründen beslenen tezli romanlar kaleme alır. İlk romanı Babil’de Ölüm İstanbul’da Aşk (2003) bilimkurgu, mesnevi ve post-modern romanın kesiştiği bir eserdir.

Medeniyet değişimini ele alan ve bu değişimin aile içinde sebep olduğu çözülmeleri kişilerin ruh derinliklerine inerek işleyen Samiha Ayverdi (1906-1993), konusunu Firavunlar döneminden alan ilk romanı Aşk Bu İmiş’i (1939) yayımlar. Bu ilk romanı sırasıyla Batmayan Gün (1939), Ateş Ağacı (1941), Yaşayan Ölü (1942), İnsan ve Şeytan (1942), Son Menzil (1943), Yolcu Nereye Gidiyorsun (1944), Mesihpaşa İmamı (1944), İbrahim Efendi Konağı (1965) romanları izler.

Tahir Kutsi Makal (1937-1999) Meydan Dayağı (1977) ve Kamyon (1979) romanlarında Anadolu insanını toprağa bağlı yaşama tarzı içinde anlatır.

Gelenekçi romanlarda genellikle ilahi (hâkim/tanrısal) bakış açışına rastlanır.

Yavuz Bahadıroğlu (1945-), 1970’li yıllardan itibaren tarihî romanda dinî ve millî değerleri öne çıkaran bir imzadır. 1972’de yazdığı Sunguroğlu romanıyla tarihî roman vadisinde adım atan Bahadıroğlu, millî ve manevi değerleri tarihî roman aracılığıyla topluma kazandırmaya çalışır.

Yavuz Bahadıroğlu; Şehzade Selim (1976), Köprübaşı (1979), Mavi Yıldız (1980) gibi tarihî romanları yanında, Keşmekeş gibi güncel toplumsal romanlarında da geleneksel değerlere bağlılığı dile getirir.