ÇAĞDAŞ TÜRK ROMANI - Deneme Sınavı - 32

Edward Hallett Carr, "Tarih nedir?" sorusunu şöyle cevaplandırır: "Tarihçi ile olguları arasında kesintisiz bir karşılıklı etkileşim süreci, bugün ile geçmiş arasında bitmez bir diyalog olarak tanımalmıştır.

Kemal Tahir – Devlet Ana isimli romanında 1290 yılları Osmanlı'nın kuruluş dönemi anlatılmaktadır. Türk tarihinin uzak dönemlerini konu edinir. Diğer romanlar sonraki dönemleri ele alır

Kemal Tahir, Devlet Ana romanında Osmanlı Devleti’nin kuruluş sürecini anlatmaktadır.

Tarık Buğra-Osmancık eşleşmesi doğrudur. Diğerleri yanlıştır.Cevap B şıkkıdır.

İlk tarihî roman örneği sayılan Waverley’de (1814) Walter Scott, gerçek bir olayın içersine fictif yapıda bir metin yerleştirmiştir.

Tarihî romanda farklı anlatım tekniklerini deneyenler de vardır. Postmodern anlatım tarzını deneyen Nedim Gürsel’in Boğazkesen/Fatih’in Romanı’nda bugün ve geçmiş iki çizgi hâlinde birlikte sunulmuştur. Burada anlatıcı durumundaki “ben”, 12 Eylül 1980 sonrasında Boğaziçi’ndeki terk edilmiş bir yalıda oturmakta ve Fatih Dönemi ile İstanbul’un Fethi’ni anlatan bir roman kaleme almaktadır. Binalar ve tarihsel mekânlar “ben”i tarihin içine sürüklemektedir.

Ahmet Mithat, tarihsel romanın ilk örneklerini vermiştir.

Namık Kemal tarihin ilk defa bilinçli olarak işlendiği Cezmi romanın yazarıdır.

1920-1960 dönemi Türk romanında tarih konusunu işleyen romanların büyük bir çoğunluğu popüler nitelikteki halk romanlarıdır.

Ragıp Şevki Yeşim, 1920 -1960 dönemin önemli popüler tarihsel roman yazarıdır.

Türk milletinin değerlerini nakletmek amacıyla Ahmet Hikmet Müftüoğlu ve Ömer Seyfettin konusunu tarihten alan eserler kaleme almışlardır.

Kızıl Hançerler Halide Edip’e aittir.

Tasavvufi mesajlarla insanları aydınlatmaya çalışması, Samiha Ayverdi’nin romanının özelliklerinden biridir.

Sanatını Bodrum civarındaki balıkçıların, süngercilerin yaşam serüvenlerini anlatmaya adamış olan Halikarnas Balıkçısı (Cevat Şâkir Kabaağaçlı) (1886-1973), Uluç Reis (1962), Turgut Reis (1966) gibi köklerini aradığı tarihsel romanları dışında yazdığı yapmacıklıktan uzak, gözleme dayanan eserleriyle konu kısırlığı çeken Türk romanına yeni soluklar kazandırmıştır. Cevat Şâkir, biraz Osmanlı yanlısıdır ama daha çok Anadolucudur.

1970’li yıllar aydının/romancının politize olduğu, sınıf çatışmasını körükleyen üçüncü sınıf çeviri romanların ya da kaba ulusçu söylemlerin ilgi gördüğü, kutupluluğun uç sınırlara vardığı dönemdir.

Cevat Şakir, Anadolu’nun kıyı kasaba ve köylerinde yaşayan yoksul ama iç dünyaları zengin ve sevgi dolu deniz insanlarının yaşam mücadelelerini; kimi zaman kendilerini sömürenlere karşı gösterdikleri dayanışma ruhunu, küçük mutluluklarını ama çoğu kez ümitsiz çabalarını renkli ve şiirsel üslubuyla öyküleştirir. Konularını Bodrum ve çevresindeki balıkçıların, süngercilerin hayatlarından alır.

Yanıt D'dir.

1950’li yılların romanında “aydın bakışının egemen” olduğu “aydınlanma” ve
“aydınlatma” ön plandayken 60’lı yıllardan sonraki romanlarda aydınlatmanın
yanında insanı tanıma ve iç dünyasına nüfuz etme ön plana geçer.
1960 sonrası romancıları arasında farklı sanat şubelerine mensup, arayış içinde
olanlar da var. Bunlardan kimileri romanlarını bir felsefi sisteme dayandırmanın
endişelerini taşırken kimileri de belki tam özümseyemedikleri, dolayısıyla tek yanlılıktan kurtulamadıkları sanat anlayışlarıyla kendilerine bir yer edinmeye çalışırlar. Konu bulmakta güçlük çeken Türk romancısı, köy konulu romanlarla kendine bir çıkış yolu bulur. Artık Anadolu/taşra/kasaba/köy, tüm sorunlarıyla, sosyoekonomik ve sosyokültürel yaşam tarzıyla, feodal düzeniyle yoğun olarak romana girer ve 70’li yıllara kadar romanların birincil kaynağı olur. Çok partili yaşama geçişte ortaya çıkan tıkanıklıklar, sorunlar ve bu sorunların Anadolu’ya taşraya yansıması, iç göç, partizanlık, parti kodamanlarına sırtlarını dayayıp kasaba halkını köylüyü sömüren eşraf, dönemin düşünce akımlarıyla beslenen ağa-köylü, fabrikatör-işçi, amir-memur arasındaki çatışmalar dönem romanlarının temel konularını oluşturur. Doğru cevap D'dir.

Romanlarının yapısını geçmiş-şimdi çatışması üzerine kuran romancılardan
biri de Samiha Ayverdi (1906-1993)dir. 1938’de yayımladığı ilk romanı Aşk Bu İmiş, konusunu Firavunlar döneminde geçen ve ilahi aşka ulaşmayı hedefleyen bir menkıbeden; İbrahim Efendi Konağı (1939), kişisel anılara dayalı geçmişe ait konak hayatından alır. Doğru cevap D'dir.

İlk romanı Hasangiller ile bir çıkış yapan Tarık Dursun, daha sonra yazacağı
Rıza Bey Aile Evi, İnsan Kurdu, Sabah Olmadan, Bağışla Onları gibi romanlarında
yoksul mekânlarda yaşayan çeşitli mesleklere mensup kasaba insanlarının, daha çok marksist bir söylemle, sığ çatışmalar içinde aşk ve dostluğa dayalı sıcak ilişkilerini yansıtır. Daha sonra yazdığı Denizin Kanı romanı anlatım tekniği ve özgün yapısıyla yaşamın sert yüzüyle sürekli boğuşmak zorunda kalan ve emekleri Hacı Ağa gibi “süngerci ağaları” tarafından sömürülen Bodrum süngercilerinin yaşam serüvenlerinden canlı sahneler sunar. Kopuk Takımı ile Gün Döndü gibi konu ve izlek bakımından ilk romanlarıyla örtüşen eserleri dışında Almanya’da çalışan gurbetçilerimizin yaşamını bir aile dramı içinde ele alan Kayabaşı Uygarlığı’nın Yükselişi ve Birdenbire Çöküşü ile köy ve kent yaşamının acı gerçeklerini bir arada sunan Kurşun Ata Ata Biter adlı romanları olgunluk dönemi eserleri olarak kabul edilmelidir. Doğru cevap A'dır.

Modern roman, “hem modernliğin hem de modernliğe yönelik direncin, modernliğe göre yeniden tanımlanmış bir yerliliğin inşa edildiği alandır” (Gürbi. Modern romanın bu bilgi, bilinç ve gerçekliği, farklı düzeylerde yansır. Modern bilinç, bazen, sosyoekonomik yapılanmanın içinde bir burjuva inşa eder biçimde görünür. Çoğulcu bakış ve gizem post modern roman anlayışı içerisinde yer alır. Doğru cevap D'dir.

Kara Kitap’taki simgesel göndermeleri büyük ölçüde bilinen Galip, Celâl, Şehr-i Kalp adlandırmalarına değinerek; romanın doğu anlatı geleneği ile olan bağlarını irdeler. Ona göre Pamuk’un asıl amacı, bu geleneksel tema ve yapıdan yararlanarak çağdaş bir roman yazmaktır