BOŞ ZAMAN VE REKREASYON YÖNETİMİ

Rekreasyon etkinliklerine duyulan ihtiyaç, kişisel ve toplumsal olarak sağladığı faydalardan ileri gelmektedir. Kişisel yönden; fiziki sağlık gelişiminin yaratılması, ruh sağlığı kazandırılması, insanı sosyalleştirmesi, yaratıcılık, kişisel becerilerin geliştirmesi, çalışma başarısı ve iş verimine etkisi, ekonomik hareketlilik, insanı mutlu etmesidir.

Toplumsal yönden ise; toplumsal dayanışma ve bütünleşmeyi sağlaması, toplum sağlığı bilinci kazandırma ile demokratik toplum yaratılması, rekreasyona duyulan ihtiyacın nedenlerinden bazılarını oluşturmaktadır.

Rekrasyon programı, planlama, uygulama ve değerlendirme aşamalarını içeren bir organizasyondur. Bu program kişinin sosyal taleplerinin dışında felsefi boyutunu da göz önüne alır.

Rekreasyon alanında ilk açık alan rekreasyon eğitim örgütlenmesi, Alman Jimnastiği’nin en önemli isimlerinden birisi Friedrich Ludwing John tarafından, Alman gençlerinin ve halkının vücutlarını daha dirençli hale getirmek, vatanseverlik ve yurttaşlık duygularını pekiştirmek amacıyla gerçekleştirilmiştir.

Pragmatizm (Yararcılık); Pragmatist programcı çeşitli programları benimser. Yaratıcı etkinlikler (dans, jimnastik) ve açık alan yaşantıları (kampçılık, dağcılık v.b) bir hayli değerlidir.

Sosyal Planlama Modeli; toplumların güçlü ve zayıf yönlerini belirleyerek onların yaşam kalitesini arttırmaya yönelik çözümler bulmaya odaklanır. "İhtiyaçlar belirlenir ve bu ihtiyaçlara göre program geliştirilir.

XIX. yüzyılın başlangıcında İsveç’te Ling tarafından fizyolojik ilkelere dayandırılan ve vücut hareketlerinden oluşan yeni bir sistem ortaya atılmıştır. İsveç Jimnastiğinde her hareket, vücut üzerinde fizyolojik bir etki yaratır yaklaşımı doğrultusunda açık alanlarda ve eğitim kurumlarında uygulanmıştır.

Toplum Kalkınma Modeli; bireylerin kendi serbest zaman programlarını oluşturdukları bir taban örgütlenmesidir. Bireylerin kendi kararlarıyla oluşturduğu etkinlikleri kapsamaktadır. Örneğin; kitap okumak, TV seyretmek, müzik dinlemek, bisiklete binmek, dağ yürüyüşü yapmak, sinemaya gitmek v.b.

Hazırlık aşamasında ilk ihtiyaç duyulacak şey organizasyonu ve hedef kitleyi tanımaktır. Planlı bir rekreasyonel etkinlik, müşteri ve katılımcı odaklıdır.

Natüralizm; Natüralistler etkinliği bireyde katılım yoluyla taşınan belirli kapasitelerin gelişimi olarak görürler. Çok çeşitli etkinliklerle bireyin çevresine uyum sağlanması amaçlanır.

İdealizm; idealizm felsefesine uygun hazırlanan etkinlik programlarının hedef kitleye dürüstlük, cesaret, yaratıcılık ve sportmenlik değerlerini geliştirecek biçimde sunulması gereklidir.

Realistler, rekreatif ve spor eğitimini okul programlarının bir parçası ve bunları bireylerin yaşayacakları dünya’ya uyum sağlamalarına yardımcı olan parçalar olarak kabul ederler.

Pragmatist programcı çeşitli programları benimser. Yaratıcı etkinlikler (dans, jimnastik) ve açık alan yaşantıları (kampçılık, dağcılık vb) bir hayli değerlidir.

Rekreasyon programlarını bir amacı, bir düşünceyi ya da bir politikayı destekleyen bir araç olarak gören rekreasyon eğitimi program modeli sosyal savunma modelidir.

Pazarlama Modeli; bireylere istediklerini vermeye odaklanmıştır. Müşteri odaklı programları içerir. Müşteri ilgilerini değerlendiren, etkinliklerini planlayan, liderlik yapan, müşteriye uygun materyali işe koşan, tesisleri sürekli hazır tutan ve bireysel değerlendirme yapabilen bir anlayış benimsenir.

Uzak hedefler; politik felsefeyi yansıtarak yol gösterme işlevi görür.

Bireylerin sağlıklı olmaları için kazandırılması uygun görülen özelliklere sahip, gözlenebilir ve ölçülebilir hedefler özel hedeflerdir.

Program politikaları oluşturulurken göz önüne alınması gereken kontrol edilebilen değişkenler; çalışanların düzeyi, eğitimi, malzeme kalitesi, kayıt sisteminin etkililiği ve yiyeceklerin test edilmesidir.

Program politikaları oluşturulurken göz önüne alınması gereken etkilenebilir değişkenler; çalışan motivasyonu, müşteri tipleri ve sayısı, etkinlik alanındaki oluşabilecek kazalardır.

Rekreatif etkinliklerde katılımcıların eğitim süreçlerini verimli geçirip geçirmediklerini, elde etmiş oldukları performansın sonucunu ortaya koymaya ilişkin kullanılan ölçme-değerlendirme araçları; öz değerlendirme, grup ilişkilerine dönük öz değerlendirme tablosu, kontrol listeleri, grup değerlendirmedir.