BİZANS TARİHİ

İlk defa İmparator I. Konstantinos tarafından 309-10 yılında bastırılan ve Bizans İmparatorluğu’nda 10. yüzyıla kadar kullanılmış olan altın sikkenin adı solidustur.

İmparator Dioklitianos, 290 yılında kapsamlı bir para reformu yapmış, daha sonra 301 yılında “Maksimum Fiyat Fermanı” (Latince: Edictum De Pretiis Rerum Venalium) ile enflasyonu dizginlemeye çalışmıştır.

Devlet tarafından toplum çıkarlarını gözeterek üretimi veya ihracatı çeşitli şekillerde etkilemek ve yerine göre üreticileri/ ihracatçıları korumak ve teşvik etmek amacıyla para ya da para olarak ifade edilebilecek diğer şekillerde verilen karşılıksız mali yardımlara sübvansiyon denir. 6. yüzyılda I. İustinianos’un yeniden geri aldığı topraklarda sınırları korumak amacıyla düşman ülkelere ödediği sübvansiyonlar mali durumu olumsuz etkileyerek gerileme nedenlerinden birini oluşturmuştur.

Vergilerin altın olarak toplanması ve bürokrasi gibi diğer giderlerin de altın olarak ödenmesi, devletin 9. ve 10. yüzyılda uyguladığı ve madeni paraların dolaşıma konma sürecini kontrol etmesini sağlayan olumlu bir gelişmedir.

I. Aleksios tarafından tedavüle sokulan bir yüzü çukur, bir yüzü bombeli altın sikke İperpiron’dur.

I. İustinianos’dan sonra ipek imalatı, devlet tekeline girmiş ve sadece imparatorluğa ait atölyelerde işlenerek satılmıştır.

Ortaçağ boyunca İstanbul, seramik üretiminin en büyük merkezidir. İkinci büyük merkez ise Korintos’tur.

Bizans döneminde loncalar, sarayın kullandığı yüksek kaliteli ürünlerin üretimini yapan “imparatorluk loncaları” ve halkın tükettiği ürünlerle ilişkili olan “kamu loncaları” olarak ikiye ayrılmaktaydı.

Dolaysız vergilerin ilki arazinin bulunduğu bölgenin değeri ve üzerinde yetiştirilen ürüne bağlı olarak topraktan alınan arazi vergisidir.

Tarihçilere göre kızgın kömür, kükürt ve zift karışımından oluşan Rum Ateşi M.Ö. 423 de Mora savaşları sırasında kullanılmıştır. Daha sonra M.S. 660’larda zift, reçine, kükürt, nafta, kireç ve güherçile ile Rum Ateşi zenginleştirilmiştir. Su eklendikçe alevi artar.

İlk defa İmparator I. Konstantinos tarafından 309-10 yılında bastırılan ve Bizans İmparatorluğu’nda 10. yüzyıl’a kadar kullanılmış olan altın sikkenin adı solidustur. Bu sikke Roma İmparatorluğu’nun ana altın parası olan aureus’la yer değiştirmiştir. Solidus ismi İmparator Diocletianus tarafından 284-305 yılları arasında bastırılan ve Konstantinos’unkilerden farklı olan altın sikke için de kullanılmıştır.

Bu fermanla maaşlar ile binden fazla ürünün fiyatları sabitlenmiş ve fazla fiyat biçen tüccarlar ölüm cezasıyla tehdit edilmiştir.

Dioklitianos’un sistemine göre vergi olarak zirai kazancın yüzde 10’u alınıyordu. Bu vergi oranının, köylünün ödeme gücü sınırları içinde kalması sistemin uzun ömürlü olmasını sağlamıştır. Bu vergi sistemi neredeyse Osmanlı İmparatorluğu’nun yıkılışına kadar devam etmiştir. Çok sayıda mültecinin ortaya çıkması, 7. Yüzyıldaki Müslüman fetihleriyle ortaya çıkmıştır.

Bizans İmparatorluğunun 530’lu yıllardaki hızlı büyümesi, çok miktarda talepkar insan topluluğu (yakla- şık 30 milyon) oluşmasına neden olmuştur. Ancak bunun yanında iş gücü-işçi sınıfı, doğal kaynaklar, sabit sermaye (araç-gereçler, imalathaneler, nakliye gereçleri, çiftlik hayvanları, silahlar) ve döner sermaye gibi (hammadde stokları, basılmış sikke ve sikke basımı için gerekli maden ve malzemeler) verimli bir artışa da neden olmuştur.

Loncalar ile ilgili tek temel kaynak 10. yüzyıla ait Eparhos’un Kitabı (Eparhikon Biblion) adlı resmi belgedir. Bu belgede eparhos’a bazı denetim görevlerinde yardımcı olan “legatarios” adlı memurların loncası da yer almaktadır.

Mimari Plastik, mimaride yapıyı statik ve estetik açıdan tamamlayan elemanlardır. Örneğin; sütun başlığı, kemer, arşitrav, friz, söve, korkuluk levha ve sütunları, litürjik işlevi olan altar, kiborium, ambon, templon.

7. yüzyıl süresince, Bizans İmparatorluğu kendini tam anlamıyla demografik, politik ve ekonomik bir krizin içinde bulmuştur. Aslında kriz 6. yüzyılın ikinci yarısında büyük ölçüde veba ve vebanın nüfus üzerindeki çarpıcı etkileri sebebiyle başlamıştır. Bu durum dönemin askeri ve politik unsurlarıyla daha da güçlenmiştir. I. İustinianos’un imparatorluğu sırasında yüksek bir refah düzeyine ulaşan imparatorluk 7. yüzyılın ortasında çok farklı bir devlet ve ekonomi yapısı sergilemektedir. Slav, Avar, Pers ve Arap saldırılarına karşı koyma imkânını azaltan askeri kriz sonrası, imparatorluğun bazı zengin bölgeleri kaybedilmiş, diğerleri ise neredeyse sürekli saldırı altında kalmıştır. Bu kriz 8. yüzyılın sonlarına kadar sürmüştür.

Müslüman fetihleri ve ikonakırıcılık tartışmalarının yer aldığı 7. ve 9. yüzyıllar arası Bizans tarihinde “Karanlık Dönem” olarak adlandırılmaktadır. A, C, D ve E seçenekleri bu dönemde yaşanan gelişmelerdir. Litürjik obje ve mimari plastiklere yapılan harcamaların 1.04- 1,3 milyon solidusa çıkması 6. Yüzyıl Bizans ekonomisine ilişkin bir durumdur.

İmparator Teofilos’un varislerine imparator hazinesi için 842’de 7.000.000 nomismata bırakması faktörüne bağlanabilir.

Bizans’ın ticarete olan yaklaşımı çok gelenekseldi. Devlet için elzem olan hiçbir ürün ihraç edilemezdi.