BİZANS TARİHİ

Bir dinin törenlerine ve tapınma biçimine ilişkin kuralların tümüdür. Litürjik ise litürjiye ilişkin olguları niteler. Örneğin kilise hazinelerinde yer alan; İsa’nın bedenini sembolize eden ekmeğin konduğu tepsi (paten) ve İsa’nın kanını sembolize eden şarabın konduğu kadeh (kalis)
litürjik objelerdir. Bu kapsamda doğru yanıt C seçeneğidir.

Ticaret, Bizans ekonomisin temel alanlarından birisiydi. Devlet, ithalat ve ihracatı
%10 olarak vergilendirmiştir. İmparatorluğun en önemli ticari metaları tahıl ve
ipektir.

Seramik, sadece ortaçağ ekonomisinin önemli bir ürünü değil aynı zamanda
sikkeler gibi çok önemli bir arkeolojik kanıt olarak karşımıza çıkmaktadır. Nüfusun çok büyük kısmı tarafından kullanılan seramikler için büyük bir kitlesi ve
pazarı olduğunu düşünmek yanlış olmaz. Sırsız seramikler tahıl ve yağ gibi ürünleri depolamada, peynirin tuzlu suda bekletildiği ya da balık ve etlerin tuza yatırıldığı kaplar olarak, ürünlerin nakliyesinde (özellikle yağ ve şarap ticaretinde)
ve mutfak gereçlerinde artan talep ile birlikte gelişmiştir. Sırlı seramikler ise daha
çok ticari bir mal olarak değerlendirilmiştir. Ortaçağ boyunca İstanbul, seramik
üretiminin en büyük merkezidir. İkinci büyük merkez ise Korintos’tur. Arkeolojik
veriler bu iki büyük merkez dışında da imparatorluğun çeşitli bölgelerinde yerel
üretimin yapıldığını kanıtlamaktadır. Örneğin Atina, Sparta, Mora Yarımadası,
Selanik, Makedonya, Anadolu’da Amorion, İznik, Foça ve Sard gibi.

Devlet tarafından toplum çıkarlarını gözeterek üretimi veya ihracatı
çeşitli şekillerde etkilemek ve yerine göre üreticileri/ ihracatçıları korumak ve teşvik etmek amacıyla para ya da para olarak ifade edilebilecek diğer şekillerde verilen karşılıksız mali yardımlara denir. Bu kapsamda doğru yanıt B seçeneğidir.

1204 yılında Latinlerin İstanbul’u işgal etmesi sonucu, İmparatorluğun parçalanması,
Türkler ile mücadeledeki toprak kayıpları ve İtalya’nın Akdeniz ile
Karadeniz’de genişlemesi süreçleri, araştırmacılar tarafından Bizans ekonomisinde
“kayıp 13. yüzyıl” olarak değerlendirilmektedir.

İperpiron: I. Aleksios (1081-
1118)’un tedavüle soktuğu bir
yüzü çukur, bir yüzü bombeli
altın sikke. Bu sikkeler
nümismatik literatüründe
“scyphate=sikifos” (çukur)
olarak adlandırılır.

Bizans dış ticareti, eparhosun yakın denetimi altındaydı. Eparhos: Şehirde en yüksek
dereceli memur (Vali). Eparhos
yasa ve emirlerin devamlılığını
sağlamak ve kamu
hizmetlerinden sorumludur.

Başta İstanbul olmak üzere imparatorluğun bazı kent merkezlerinde esnaf,
zanaatkâr ve tüccarların mensubu olduğu Bizans loncaları, Bizanslıların Romalılardan
devraldığı, fakat zaman içerisinde birtakım değişikliklere uğramış iktisadi
kurumlardır.

Nummi: Follisin 1/40’ına eşit
bakır sikke değer birimidir.

TİCARET, ÜRETİM, LONCALAR VE VERGİLER, s.213

Vergiler, s.217

GEÇ DÖNEM BİZANS EKONOMİSİ, s. 212

11. ve 12. Yüzyıl Bizans Ekonomisi, s.210

9. ve 10. Yüzyıl Bizans Ekonomisi, s.209

7. ve 9. Yüzyıl Bizans Ekonomisi, s.207

PARA SİSTEMİ, s. 218

Bizans Ekonomisi, s. 202 GİRİŞ, S. 203

Orta Dönem Bizans Ekonomisi, s. 207 GİRİŞ, S. 203

6. Yüzyıl Bizans Ekonomisi, s. 205

Devlet, çeşitli alanlardan vergi geliri elde etmesine rağmen, her zaman için en önemli vergi kaynağı tarımsal alanlar ve bunları işleyen küçük köylüler olmuştur.