BİREYLER ARASI İLETİŞİM

İletişim sürecini oluşturan temel unsurlar göz önünde bulundurulduğunda, belirli bir konuda karşısındaki bir kişi ya da toplulukla sözlü veya sözsüz iletişim kurma eylemini başlatan kişi gönderici ya da kaynak olarak ifade edilmektedir. Verilen örnekte yazdığı mektupla iletişim sürecini başlatan, kaynak konumundaki kişi Yağmur'dur.

Bir iletişim sürecinde gönderici, alıcıya iletisini gönderebilmek için iletişim araçlarını kullanmak zorundadır. Bu araçlar ses, beden, yazı, resim, fotoğraf, telefon, televizyon gibi sözlü ya da sözsüz araçlardır. Bu tür araçlar iletişim sürecinde kanal olarak adlandırılır.

Claude Shannon ve Warner Weaver'in adlarıyla anılan ve bir telefon şirketinde çalıştıkları süreçte geliştirdikleri,“Matematiksel İletişim Modeli” olarak da tanımlanan model; iletişim kanallarını daha etkin bir biçimde kullanabilmeyi araştırmak ve elektronik ortamda enformasyon aktarımı sırasında oluşan teknik sorunları ortadan kaldırmayı amaçlamıştır. Bu matematiksel model temel model olarak süregelmiştir ve bireyler arasındaki iletişimin makineler için de uygulanabilirliği üzerine kuruludur.

Ortam (Bağlam): İletişimin oluştuğu çevre ortam ya da bağlam olarak tanımlanır. Ortam psikolojik, fiziksel hususlar içerir ve iletinin nasıl yorumlanacağına etki eder. Bu sebeplere bağlı olarak iletişim ortamı şu özelliklere göre değerlendirilebilir: İletişimdeki kişilere bağlı sosyal özellikler
İletişim ortamının sosyal özellikleri
İletişim ortamının fiziksel özellikleri

İletişim sürecini olumsuz etkileyen bütün unsurlar gürültü olarak ifade edilir. Kişiler arasındaki küslükler, siyasi ayrılıklar, ön yargı, inanç farklılığı ve yoğun trafik gibi unsurlar gürültü kavramına örnek olarak gösterilebilir.

Çeşitli iletişim kanalları aracılığıyla alıcıdan göndericiye gönderilen ileti biçimleri, geribildirim ya da dönüt olarak adlandırılmaktadır. Geribildirim, gönderici ile alıcı arasındaki iletişim bağlantısını sağlar ve iletişim sürecinin son aşamasıdır.

Gönderici alıcıya iletisini gönderebilmek için iletişim araçlarını kullanmak zorundadır. Bu araçlar ses, beden, yazı, resim, fotoğraf, telefon, televizyon gibi sözlü ya da sözsüz araçlardır. Her duyu organına karşılık gelen bir kanaldan söz edilebilir.

Gönderici alıcıya iletisini gönderebilmek için iletişim araçlarını kullanmak zorundadır. Kanal olarak da adlandırılan bu araçlar ses, yazı, resim, fotoğraf, telefon, televizyon gibi sözlü ya da sözsüz araçlardır. Her duyu organına karşılık gelen bir kanaldan söz edilebilir. Örneğin konuşmada kanal sözdür.

İki kişi birbirinin varlığını fark ettiğin anda iletişim başlar. Çarpışma, özür dilemek, ters bakmak iletişim kurulduğunu gösterir.

İletişim sürecini oluşturan temel unsurlar şu şekilde sıralanabilir:
• Gönderici (Kaynak)
• İleti (Mesaj)
• Kanal (Araç)
• Alıcı (Hedef )

Yukarıda sıralanan ve kısaca tanımlanan unsurların yanında, iletişimin başarısını etkileyen üç temel ögeden daha söz edilebilir. Bunlar:
• Geri Bildirim (Dönüt)
• Ortam (Bağlam)
• Gürültü

(1)Kanal, (2) İleti, (3) Alıcı, (4) Gürültü, (5) Geri bildirim

Gösterge kendi dışındaki bir şeyin yerini alır.

İletişimdeki kişilerin yaş, cinsiyet, meslek, giyim ve şive gibi özellikleri iletişimin başarısını etkiler.

Başaralı bir iletinin taşıması gereken bazı özellikler şu şekilde sıralanabilir:
• İleti açık ve anlaşılır olmalıdır.
• İleti doğru zamanda ve ortamda iletilmelidir.
• İleti için uygun kanal seçilmelidir.
• İletinin anlaşılırlığını ve iletimini aksatacak
gürültü olamamalıdır.

Shannon ve Weaver Modeli

Lasswell modeli

Kim-Ne dedi-Hangi Kanalla- Kime-Hangi etkiyle

İletişimin gerçekleşmesi için kişiler arasında ortak bir bağın olması gerekir.

Verilen örnekte telefondaki kişi "tramvaydayda ve çok gürültülü bir ortamda olduğunu ve bu nedenle de söylenilenleri anlayamadığını" ifade etmektedir. Bu durum, iletinin kendisine doğru zamanda ve doğru ortamda iletilmediği anlamına gelmektedir.

İletişim sürecinde gönderici ile alıcı arasında iletişimin gerçekleşmesinde göstergelerden ve kodlardan yararlanılır. Göstergeler, anlamlandırma yapılarıdır ve kendi dışında bir şeyi gösteren, onun yerini alabilen ya da sembolü olabilen görüntü, sözcük ve eylem gibi olgulardır. Bir kişinin karşısındaki kişiye hayır anlamında başını iki yana sallaması göstergeye örnek verilebilir.