BİREYLER ARASI İLETİŞİM - Deneme Sınavı - 22

* Kültür simgeseldir. Kültürde öğrenmenin yanı sıra dil ve etkileşim de önemlidir. Dil, toplumda insanları birbirine bağlayan bir öge olduğu kadar, kültürün gelecek kuşaklara aktarılması açısından da önemlidir. Dil, toplumun simgesel sistemidir. 

* Kültür, ihtiyaçları karşılayıcı ve doyum sağlayıcıdır. Kültür, yaşamsal ve toplumsal gereksinimleri karşılayıcı, başka bir deyişle işlevseldir. Doyum düzeyi, alışkanlıkları destekler ve pekiştirir, doyumsuzluk ise değişim ve boşluklara yol açar. 

* Kültür her ne kadar, ideal kural, davranış ve değerlerden oluşursa da, bireysel tutum  ve davranışlar, büyük ölçüde ideallerden ayrılır. Diğer bir deyişle, her kültür bütünü, ideal ve gerçek adını verebileceğimiz bir kültür ikileminden oluşur. İdeal ile gerçek ara sıra birbirine yaklaşsa,üst üste gelse de, çoğu zaman birbirinden uzaktır. Öyleyse insan davranışlarının büyük bölümü kültürel -öğrenilmiş - olsa bile ideal olmayabilir. 

* Kültür toplumsaldır. Kültürün öğrettikleri yalnızca zaman boyutunda değil sürekli mekan coğrafya boyutunda da toplumdan toplum farklılık gösterir, değişir. Bir toplumun sahip olduğu, yarattığı, paylaştığı tüm alışkanlıklar o toplumun kültürüdür. Kültür toplumsal olduğuna göre, geleceği topluma bağlıdır. 

* Kültür tarihidir ve süreklidir. Bütün canlılar, yaşadıkları sürece, varlıklarını sürdürecek, kendilerini tehlikelerden koruyacak bazı beceriler kazanırlar. İnsan öğrendiklerini yavrusuna aktarabilen tek canlıdır. 

* Kültür öğrenilir. Güdüsel ya da genetik değil, her bireyin doğduktan sonra, yaşayarak kazandığı, iletişim halinde olduğu bireylerden öğrendiği bilgi, davranış ve alışkanlıklardır.

Aynı toplumda değerler zaman içerisinde değişir, farklılaşır. Ancak bu değişime rağmen her kuşak kendi döneminin sahip olduğu değerleri devam ettirmek için çaba gösterir. Bu durumda bireyler arasındaki iletişimi bozar ve çatışmaya neden olur. 

Kuşaklar arasında yaşanan ve kuşak çatışması diye anılan bu çatışmalar zaman içinde değerlerin değiştiğine, çoğu zaman bozulduğuna işaret etmektedir. İnsanlar kuşak çatışmasının son dönemlerde yaşandığı gibi bir yanılgıya düşerler. Oysa önceki kuşaklar da kuşak çatışması yaşamıştır. Bu da kuşak çatışmasının sürekli bir olgu olduğunu gösterir.

 Normlar ve değerler arasındaki temel farklılık değerlerin soyut ve genel kavramlardan meydana gelmesi; normların ise belirgin ve yol gösterici olmalarıdır.   Normların amaçları, grubun sürekliliğini ve yaşamda kalmasını kolaylaştırmak, davranışları basitleştirmek, grup üyelerinin  kendilerini utandıracak durumlardan kaçınmasına yardımcı olmak ve grubun temel değerlerini ifade etmek, başka gruplardan ayrılan yönlerini bilmelerine yardımcı olmak şeklinde sıralanabilir.   Değerler, normlara göre somutlaşır. Değerler genel bir kavramdır. Normlar ise değerlere göre daha özel, toplumsal açıdan daha baskıcıdır.

Özgürlükçü, Çağdaş Anlayışı yetiştirdiği birey; 

* İnsan hem kendini hem de evreni inceleyerek anlayabilir.

* İnsan, kendisi için neyin yararlı ya da zararlı olduğuna kendisi karar verecek yetenektedir. 

* Bireyin kendine özgü özellikleri korunmalı, beslenmeli ve geliştirilmelidir. Bağımsız birey değerlidir. 

* Değişiklik yaşamın kaçınılmaz bir parçasıdır ve iyidir.

* Zaman ve zaman planlaması önemlidir. Geçmiş, şimdi, gelecek için en önemlisi gelecektir. 

* Saygınlık yönünden herkes eşittir. 

* Mücadelecilik iyidir.

* Açık-seçik doğrudan mesajlar tercih edilir, dolaylı yollardan kapalı anlatıma göre daha çok tercih edilir. 

* Gerçekçi, pratik ve verimli olma değerlidir.

* Materyalisttir.

* Eğitim, bağımsız düşünce, soruşturma yeteneklerini geliştirmeyi amaçlar.

* Devlet birey içindir.

* Kadın ve erkek sosyal ve yasal yönden eşittir.

* Din ve devlet ayrıdır. Yurttaşın din özgürlüğünü ve din-devlet ayrımını korumak devletin görevidir.

Orta sınıf: Eski orta sınıf ve yeni orta sınıf olmak üzere ikiye ayrılır. Eski orta sınıf Endüstri Devrimi ile birlikte ortaya çıkan, az sayıda işçinin çalıştığı küçük ve orta ölçekli işletme sahiplerinden ve kendi hesabına çalışan esnaf ve zanaatkârlardan oluşmaktadır. Yeni orta sınıf ise Endüstri Devrimi sonrasında genellikle hizmet sektörünün gelişimi ile birlikte ortaya çıkan bir sınıftır. Literatürde büyük tartışmalara konu olmakla beraber, yeni orta sınıf da genellikle kendi içinde üst-orta ve alt-orta sınıf biçiminde ikiye ayrılabilir. Üst-orta sınıf içinde kamu ve özel sektördeki kurum ve kuruluşlarda  çalışan üst düzey yöneticiler ile teknik iş gücü becerilerine sahip profesyoneller (avukatlar, eczacılar, mühendisler, doktorlar vb.) ele alınırken, alt düzey profesyoneller, orta ve alt kademe yöneticiler ve memurlar genellikle  alt-orta sınıf içinde ele alınmaktadırlar. İnançları büyük ölçüde kendi bulundukları sınıfa dayanır. Alt sınıf, sınıfı, bir bireyin sahip olduğu ekonomik güç olarak görür. Orta sınıf, sınıf kavramını, bireyin yaptığı iş türü ve sahip olduğu eğitim ve paranın bileşimi olarak görür. Üst sınıfa göre ise, sınıf değerler, hazlar, yaşam tarzı ve düşünce yapısıdır. Dikkat edilmesi gereken nokta; her sınıfın kendine özgü olan ve kendini var eden alışkanlıkları, değerleri, tutumları ve yaşam tarzları olduğudur.

Evreni anlamaya insanoğlunun gücü yetmez. Neyin iyi, neyin kötü olduğuna insanın kendisi karar verecek güçte değildir. Bireyin kendine özgü bir değeri yoktur. Bireyi değerli yapan, onun ilişkileridir. Değişiklik kötüdür, gelenek ve görenekleri  olduğu gibi devam ettirmek iyidir. Zaman ve zaman planlaması önemli değildir, gelecekte ne olacağı kaderimize bağlıdır, biz denetleyemeyiz. Kişinin yaşı, mevkii ve ilişki içinde olduğu  insanların türü onun saygınlık derecesini tanımlar. Mücadelecilik ayıptır. Mütevazılık iyidir. Dolaylı ve kapalı yollardan ima yoluyla anlatım, doğrudan, açık-seçik anlatıma yeğlenir. Programı uygulayan kişinin mevkii ve kudreti önemlidir. Kadercidir. Eğitim, mevcut bilgi ve değerleri ezber ve  taklide dayanır. Birey devlet içindir. Kadın ve erkek eşit değildir. Din ve devlet ayırımı yoktur.

I. Gerçek Kültür ve İdeal Kültür

II.Yüksek Kültür ve Yaygın Kültür

III. Alt Kültür ve Karşıt Kültür

Bir dilde belirli bir nesne ya da olayla ilgili olarak üretilmiş çok sayıda sözcüğün bulunması, sözü edilen nesne ya da kavramın o kültür grubunun yaşamında ne kadar önemli bir yer tuttuğunu gösterir.