Antik Yunan ve Helenistik Çağdaki Bilim ve Teknoloji

Antik Yunan ve Helenistik Dönemden önceki
dönemde insanlar doğadaki olayları akıl yoluyla
irdelemeksizin yalnızca doğada olup bitenleri gözleyip, bir
yere kaydetmekle yetinmişlerdir. Bu nedenle, Antik
Yunan Dönemi öncesi döneme, yalnızca gözlem
verilerinin kaydedildiği fakat yorumlanmadığı dönem
anlamına gelen, “Amprik Dönem” adı verilmiştir.

Antik Yunan ve Helenistik Dönem ’de, önceki
dönemlerin aksine doğadaki olayların nedenleri ve
niçinleri üzerinde durularak, önceki dönemde olduğu gibi,
doğa dışı nedenlere dayandırılarak açıklanmamıştır.

Antik Yunan döneminin, nehir ya da deniz
kıyılarında kuruluşu ve gelişiminin temel nedeni, yaşamın
temel ögelerinden biri olan suyun, içecek olmasının yanı
sıra, tarım ve deniz ticareti açısından önemidir.

İzmir’in güneyinde, Söke-Milas yolunun
batısında ve Balat koyu yakınındaki kıyı şehri olan
Milet’te başlayan çalışmalarda, gezgin ve tüccarların mal
alıp satmanın yanı sıra, İran, Hindistan ve hatta Çin gibi
Dünya’nın diğer ülkelerinden taşıdıkları bilgilerin
öğrenilmesi ve geliştirilmesinin büyük rolü olmuştur. Bu
nedenle Antik Yunan döneminin başlangıcında, İyonya
Bölgesi’ndeki bu çalışmalara Milet Okulu adı verilmiştir.

M.Ö. 624 – M.Ö. 548 yılları arasında yaşamıştır.

Lidyalılarla Persler arasındaki savaş sırasında, 28
Mayıs 585 de Güneş tutulmasını önceden bildirerek, bu
tarihte tutulmanın gerçekleşmesiyle her iki tarafı da
hayrete düşürmüş, böylece de savaşın sona ermesine
neden olmuştur. Oysa Thales bu bilgiyi M.Ö. 603 te güneş
tutulmasını Mısır’da izleyerek, Mısırlılardan öğrenmiştir.
Yaptığı hesaplarla, takip eden güneş tutulmasının 18 yıl 11
gün sonra olacağını bulmuştur.

İlk Yunan matematikçisi olan Thales, kendi
gölgesiyle kendi boyunun eşit olduğu anda, piramidin
gölgesini ölçerek piramidin yüksekliğini bulmuştur.

• Thales Teoremi
• İkizkenar bir üçgenin tabanına komşu olan açılar
birbirine eşittir
• Bir dairenin çevresindeki bir noktayı, çapın
uçlarına birleştiren doğru parçaları arasındaki açı
diktir.
• Yarıçap, bir daireyi iki eşit parçaya böler.
• İki açısı ve bir kenarı eşit olan üçgenler birbirine
eşittir.
• İki doğru birbiriyle kesiştiğinde karşıt açılar
birbirine eşittir.

Thales’in ilk bilimsel görüşü, evrenin sudan
oluştuğu şeklindedir. Böylece ilk kez evrenin bir
maddeden meydana geldiği ifade edilmiş olmaktadır.
Thales’in evren düşüncesine göre, evreni oluşturan tüm
ögeler, suyun değişik biçimlerinden oluşmaktadır.
Böylece, evrenin karmaşık yapısı, tek bir maddesel kökene
indirgenmektedir. Yani evren bir maddedir. Evreni
anlamak için onun yapısal niteliğini anlamak gerekir.
Evrenin yapısal niteliği anlamına gelen “physis”
sözcüğünü Yunanca’ya Thales kazandırmıştır. Sonraları,
bu sözcük, fizik biliminin adını oluşturacaktır. Thales’in
bu düşünceleri “materyalist felsefenin doğmasına yol
açmıştır.

Thales’in dünya ile gökyüzündeki cisimler
arasındaki ilişkiyi araştırma çabası, “uzay” kavramının
doğmasına ve önceleri gök cisimlerinin konumları ile
yeryüzündeki etkinlikler arasındaki benzerlikleri kurarak
geleceğe yönelik öngörülerin ifade edildiği, astroloji
düzeyinde olan gökyüzü ile ilgili gözlemler, yeni bir bilim
olan “astronominin doğmasına yol açmıştır.

• Evrende olan bitenleri, doğaüstü mitolojik
güçlere dayandırarak açıklamaya son vermiştir.
• Geometriye ispat kavramını sokarak, matematik
düşünceyi ampirik işlemlerle sınırlamaktan
kurtarmıştır.
• Evrendeki nesneleri tek bir maddeye
indirgeyerek, olup bitenleri evrensel bir ilkeye
dayanarak açıklamak yolunu açmıştır.

Anaximander’e göre, evrenin temel yapı taşı,
“sınırsız” ya da “sonsuz” adını verdiği soyut yani
maddesel olmayan bir kavramdır. Maddesel olmayan bu
kavramın, evrensel, bitmeyen, değişmeyen ve görünmeyen
olmak gibi özellikleri vardır. Evrendeki bütün nesneler,
tanımladığı bu kavramdan değişik özellikler taşıyarak
oluşmuşlardır. Yer ya da toprak başlangıçta ıslaktı, sonra
sıcak etkisiyle kuruyarak dört halka meydana getirdi: İçten
dışa doğru sıralanırsa, sıcak (ateş), soğuk (hava), ıslak
(su), kuru (toprak). Dört nesne üzerine dayandırılarak,
geliştirilen bu evren düşüncesi yaklaşık iki bin yıl
boyunca, kabul görmüştür.

Anaximanes, Anaximander tarafından
tanımlanan sınırsız kavramını gözlenebilir nitelikte
olmadığı yani somut olmadığından dolayı reddederek,
bunun yerine hava veya buharı evrenin temel yapı taşı
olarak önermiştir. Bu düşünceye göre, hava seyreltilirse
ısınır, ateşe dönüşür, sıkıştırılan hava ise soğur. Bu
dönüşüm (hava→ rüzgâr →bulut→su→toprak ya da taş)
şeklinde ifade edilmiştir. Hava, sürekli hareket halinde
olduğu için, değişimi simgelemektedir. Evrenin maddesel
nesnelerden oluştuğunu ifade etmesi Thales’in materyalist
görüşünü benimsediğini göstermektedir.

İlk Yunanca coğrafya kitabı olan “Dünya
Turu”nun yazarıdır. Orijinal metni mevcut olmayan bu
kitapta, biri Avrupa, diğeri Asya ve Afrika olmak üzere iki
harita bulunmaktaydı ve kıyı bölgelerdeki şehirler ile
oralarda yaşayan insanlar hakkında bilgiler verilmekteydi.
Yerkürenin yaşanılan bölgesinin etrafı, okyanuslarla
çevrilmiş bir disk şeklinde olduğunun belirtildiği bu
kitapta, yeryüzü şekilleri ve yaşamakta olan bazı
hayvanlarla ilgili bilgiler de verilmekteydi. Evrenin
yapısını araştırmadan önce, yerin gezilmesi ve bilgi
toplanması gerektiğini düşünmekteydi. Bu düşüncenin
sonucu olarak ilk coğrafya kitabını yazmıştır. Bu nedenle,
kendisine “Coğrafya’nın kurucusu” unvanı verilmiştir.
Matematiksel coğrafya ile de ilgilenmiş olan Hekataios’un
coğrafyaya olan katkısı, yeryüzü şekilleri bakımından
olmuştur.

İyonya’daki doğa düşünürlerinin etkisiyle dinsel
ve mistik görüşlerin tartışıldığı bir topluluk kurmuştur.
Ruhun öldükten sonra, bedenden ayrıldığına ve insan ya
da hayvan olan bir başka canlının bedenine geçtiğine, öbür
dünya olarak isimlendirdiği bir âleme gidildiği için
ölümün bir kurtuluş olduğuna inanmaktaydı. Bunların yanı
sıra topluluğun amacı bilgi üretmekti. Bu nedenle
Pytagoras, materyalist değil rasyonalist bir kişiliğe sahipti.
Evrenin temel maddesinden çok, varlığın ve değişmenin
gerçek niteliği sorununa önem verilmelidir. Bu açıdan
düşüncelerini matematik üzerine yoğunlaştırmıştır.
Pytagoras’çılara göre, sayı evrenin temel yapı taşıdır.
Bütün doğal sayılar, 1 sayısından türemiştir, yani 1 sayısı,
evrenin yapısını açıklayan bir kavramdır. 1 sayısı
“nokta”yı, 2 sayısı “doğru parçası”nı, 3 sayısı “üçgen”i, 4
sayısı”piramit”i simgelemekteydi. Bunun yanı sıra, sayılar
arasındaki orantı kavramı ile de ilgilenildi.

Herakleitos, gerçeğin özünün sayılar değil,
değişme süreci olduğunu ifade etmiştir. Her şey sürekli
değişim içerisindedir. Duyularımızla algıladığımız her şey
algılama anında vardır. Bir ırmakta aynı suyla iki kez
yüzümüzü yıkayamayız. Çünkü ikinci kez, ırmak aynı
ırmak değildir. Her şey bir değişim içerisindedir. Nesneler
arasında en akıcı ve esnek olanı ateştir. Ateş yok olurken
hava, hava yok olurken su meydana gelir. Güneş, ölümsüz
ve sürekli değişen bir ateş kaynağıdır. Evrende olan biteni
soyut kavramlarla açıkladığı için, bu düşüncenin metafizik
felsefeye dayandığı söylenmelidir. Herakleitos, her şeyin
göreli olduğunu ve zamanla kaybolup gittiğini savunan bir
düşünür olarak bilim tarihindeki yerini almıştı ve
diyalektik felsefenin kurucusudur.

Hareket ve değişmenin duyguların
aldanmasından başka bir şey olmadığını ileri sürmüştür.
Permenides’in ileri sürdüğü düşünceler metafizik felsefeyi
kapsamaktadır.

Philolaos’a göre, diğer gezegenler gibi yerküre
de bir yörünge etrafında dönmektedir. Bu evren
modelinde, merkezde, yerküre değil, hareket etmeyen
“merkezi bir ateş”in olduğu ve Yer, Ay, Güneş, o
zamanlar bilinen beş gezegenin onun çevresindeki
yörüngelerde döndükleri düşünülüyordu.

Empedocles (M.Ö. 490-435)

Evrenin yapısını anlamaya çalışan Empedocles,
her şeyin temelinde ateş, hava, su, toprak şeklinde dört
öge bulunduğunu ve bunlar arasında sevgi nefret
etkileşmelerinin olduğuna inanmıştır. Empedocles’e göre,
evren yumurta biçiminde olup, gök kubbe ise, hareket
ettiğinde dünyayı merkezinde tutan kristal bir küredir.

Democritos’a göre, evren atomlarla dolu olan
bölge ile bunun dışında kalan boşluktan oluşmuştur.

Atomlar boşluk içerisinde sürekli hareket ederek,
rastlantı sonucu birleşmeler yaparak evrendeki nesneleri
oluştururlar. Democritos, atomsal evren kuramının
kurucusu olması nedeniyle, atom fiziğinin kurucusu olarak
kabul edilir.

Democritos, ruhla madde arasında ayrım yapmaz.
Ruhu oluşturan atomların diğerlerine göre daha küçük ve
hafif, daha hareketli olduklarını tanımlar. Bu tür atomlar
bir araya geldiklerinde ruhu, diğer deyişle aklı meydana
getirirler. Ruhu oluşturan atomlar, evrenin her tarafına
dağıldıkları için, evren canlı ve akıllıdır.

Bu kitapta, Avrupa, Asya ve Afrika kıtalarında
yapılan seyahatlerde derlenen bilgiler ile birlikte, Yunan
ve Yakın Doğu ile ilgili kültürel izlenimler bulunmaktadır.
Aynı kitapta, Mısırlılar, Pers imparatorluğu, Hindistan,
Karadeniz’in kuzeyindeki İskitler hakkında ayrıntılı
bilgiler verir. Matematiksel bilgisinin yetersizliğinden
dolayı eserinde hiçbir haritaya yer vermemiştir. Bunun
nedenini kendisi kitabında şöyle açıklamıştır: “Bazı
kişilerin Yeryüzü ’nün tam bir haritasını çizdiklerini
görmem, beni çok güldürmüştür. Bu iş, rasyonel bir
nedene dayanmamaktadır. Çünkü Okyanus’u, ancak bir
pergelle çizilecek biçimde, yerin çevresinde akıyormuş
gibi göstermişler ve Avrupa’yı Asya ile aynı büyüklükte
çizmişlerdir.” Bunlardan dolayı, Heredotos’un bir
coğrafyacı değil, yalnızca tarihçi olduğunu söylemek
gerekir.

Socrates’in düşünceleri ile doğa bilimleri
arasında ilişki kurmak zordur. Çünkü onun çalışma alanını
insan oluşturmaktadır.

Sokrates’in amacı iyi, akıllı ve adil insan
yetiştirmek ve ayrıca gerçeği aramaktır.

İstanköy Ekolü

Hipocrates’in en ünlü eseri, Kutsal Hastalık ’tır.
Bugün sara veya epilepsi olarak bildiğimiz dengesizlik
durumu, bu kitaba adını veren kutsal hastalıktır.
Hipocrates’e göre, bu hastalık beyinden
kaynaklanmaktadır ve beyinden gelen balgamın kandaki
havanın hareketini engellediği için ortaya çıkmaktadır.
Aslında, Hipocrates, eserinde, bu hastalığın halk arasında
kutsal olarak nitelendirilmesine karşı çıkmaktadır.

M.Ö.428 ile M.Ö. 347 yılları arasında yaşamış,
soylu bir Atina’lı aileye mensup olan Platon (Eflatun), 20
yaşından itibaren, M.Ö.399’da Socrates’in idam
edilmesine kadar, öğrencisi olmuştur. Hocasının
ölümünden sonra, Atina’yı terk ederek, önce Mısır’a,
oradan Pytagoras’çıların etkili olduğu Sicilya ve Güney
İtalya’ya gitmiştir. Kırk yaşlarındayken Atina’ya dönerek,
meşhur Truva’lı Güzel Helen’i geri getirmek için yardım
eden kahraman Akademos’tan esinlenerek, Akademia
adını verdiği bir eğitim kurumunu M.Ö.387’de açtı.
Akademia M.S.529’da Bizans İmparatoru Justinyen’in
emriyle, pagan yani putperest yetiştiren bir kurum olduğu
gerekçesiyle kapatılıncaya kadar hizmet etmiştir. Akademia’nın kapısında “Geometri bilmeyen giremez”
yazılıydı. Bu cümle Platon’un geometriye olan tutkusunu
ve verdiği önemi yansıtmaktadır.

Platon’un amacı, öğrencilerine öğrenme aşkını
aşılayarak, onları bir düşünür ve hocası Socrates’in
tanımladığı özelliklere sahip yönetici yetiştirmekti.

Geometri’ye olan tutkusu şu iki görüşe karşı
tepkisinden ileri geliyordu:
• Her şey bir akış içinde, değişim içindedir. Kalıcı
bir şey yoktur.
• Her türlü değer görelidir.

“Cumhuriyet”, Devlet Adamı” ve “Kanunlar”.

Eudoxus

Akademia, metafizik öğreten ve ahlak, siyaset
öğretilen bir okulken, Lyceum ise mantık ve bilimle ilgili
araştırmaların yapıldığı bir okuldu, fakat Lyceum,
Akademia kadar uzun ömürlü olmamıştır.

Aristoteles

Aristoteles, yaşamı süresince, astronomi, fizik ve
biyoloji ile ilgilenmiştir. Bu alanlardaki çalışmaları ve
yazdığı kitaplar, Galilei Galileo’ya kadar olan yaklaşık
ikibin yıllık süre içerisinde insanlığa ışık tutmuştur. Bu
nedenle Aritoteles, bilim ve teknoloji tarihinin önemli bir
kilometre taşını oluşturmuştur.

Aristoteles’e göre, evren bir küre biçimindedir.
Kürenin merkezinde yerküre bulunur. Bütün gezegenler,
hareketsiz duran yerin etrafında dolanırlar. Evren ay üstü
ve ay altı olarak iki bölgeye ayrılır. Ay üstü evren ve
dolayısıyla burada bulunan bütün gök cisimleri ether’den
oluşmuştur. Ether (esir), gözle görülmeyen ve kütlesi fark
edilemeyen ve de boşluğu dolduran bir maddesel varlıktır.
Ay üstü evrende hiçbir değişim yoktur ve mükemmel bir
evrendir. Ay altı evren ise, her türlü değişimin olduğu ve
mükemmel olmayan bir evrendir. Merkezden dışarıya
doğru ağırlıklarına göre sıralanan dört temel öge, toprak,
su, hava, ateş bulunur. Bu ögelerin sırasıyla kuru, yaş,
soğuk, sıcak niteliklerini simgeledikleri söylenmiştir.

Helen birliğini kuran ve yaşatan Makedonya kralı
II. Philip suikast sonucu öldürülünce, yerine oğlu
Büyük İskender tahta geçti. M.Ö. 334 ile M.Ö. 323 yılları
arasındaki dönemde, Avrupa’dan Hindistan’a kadar bir
imparatorluk kurdu. Büyük İskender, askeri başarılarının
yanı sıra kültürel açıdan da kendi kültürü ile topraklarına
kattığı ülkelerin kültürleri arasında bir değiş-tokuşu da
gerçekleştirmiştir. Bunun oluşması için söz konusu
ülkelerde kalan askerleriyle, işgal ettiği ülkelerin kadınları
arasındaki evlilikleri teşvik etmiştir. Böylece Yunan
kültürü, Avrupa’dan Uzak Doğu ülkelerine kadar
yaygınlaşmıştır. İskender’in ölümünden sonra, Roma
İmparatorluğu’nun yayılmasına kadar olan dönemde
Helen özelliği yitirildiği için, bu yeni uygarlık “Helenistik
Çağ” adını almıştır.

Müze ve kütüphane bilimsel kurum niteliği
taşıyan önemli yapılardır.

Ptolemeus ailesi, Helen kültürünün
İskenderiye’de devam etmesi düşüncelerini
gerçekleştirmek istiyorlardı. Bu nedenle, Zeus’un,
edebiyat, tarih ve astronomiyi sembolize eden kızları olan
Musae’ler için bir tapınak inşa edildi. Sonraları, çeşitli
bilimsel araştırmaların yürütüldüğü bir bilim kurumuna
dönüşen bu kurum, bugün müze olarak adlandırılan
kurumların atası olarak tarihe geçti. Bu kurum, astronomi
gözlemlerinin yapıldığı bir oda ile biyoloji
araştırmalarının yapıldığı bir herbaryum (botanik bahçesi)
ve bir faunayı (hayvanat bahçesi) bünyesinde
barındırıyordu. Dönemin birçok önemli bilim adamları
Müze’de çalışmışlardır. M.S. 5. yüzyıla kadar varlığını
sürdüren Müze’ler, ilk bilim şehidi olan bayan
matematikçi olan Hypatia’nın öldürülmesini izleyen
yıllarda kapanmıştır.

Euclides tarafından yazılan bu kitap, Yunan
Geometrisi’nin, düzenli bir sentezi olup, yakın zamana
kadar, birçok ülkedeki geometri eğitiminin temelini
oluşturmuştur. Aksiyom, postüla, teorem ve ispatlara
dayalı çalışma yöntemine dayalı olan bu kitabın, Batı
düşüncesi üzerinde, İncil dışında kalan tüm kitaplardan
daha etkili olduğu söylenmektedir.

Euclides’in Elementler (Stoikheia) isimli eseri on
üç ciltten oluşuyordu:
1. Benzerlik (üçgenlerde benzerlik, pergel-cetvelle
çizilen geometrik şekiller, üçgende açılar ve
kenarlarla ilgili eşitsizlikler), paralel doğruların
özellikleri ve paralelkenarlar, Pytagoras teoremi.
2. Geometrik cebir, alanlar.
3. Daire ve açı ölçümleri.
4. Dairenin içine ve dışına çokgen çizimleri.
5. Geometrik olarak incelenen orantı, kesirli
cebirsel denklemlerin geometrik çözümü.
6. Çokgenlerde benzerlik.
7. Aritmetik.
8. Orantısızlık.
9. Aritmetik.
10. Orantısızlık.
11. Uzay geometri (üç boyutlu cisimler).
12. Uzay geometri (üç boyutlu cisimler).
13. Uzay geometri (üç boyutlu cisimler).

Elementler (Stoikheia) kitabında, tanımlardan
sonra, beş aksiyon sıralanır:
1. Aynı şeye eşit olan şeyler birbirine eşittir.
2. Eşit miktarlara eşit nicelikler eklenirse, elde
edilenler de eşit olur.
3. Eşit miktarlardan eşit nicelikler çıkartılırsa, elde
edilenler eşit olur.
4. Birbirine çakışan şeyler birbirine eşittir.
5. Bütün parçalarından büyüktür.

Geometriye ait beş tane de postula bulunur:
1. İki noktayı birleştiren en kısa yol, doğrudur.
2. Doğru, doğru olarak sonsuza kadar
uzatılabilir.
3. Bir noktaya eşit uzaklıkta bulunan noktaların
geometrik yeri, bu noktayı merkez kabul
eden bir çemberdir.
4. Bütün dik açılar birbirine eşittir.
5. İki doğru, bir üçüncü doğru tarafından
kesilirse, içte meydana gelen açıların
toplamının 1800 den küçük olduğu tarafta
doğrular, birbirlerini keserler.

Konikler Hakkında isimli kitap sekiz bölümden
oluşmuştur: Birinci bölümde, koniklerin elde edilmesi
hakkında bilgi verilmiştir. İkinci bölümde, asimptotlar,
eksenler ve çaplar üzerinde durulmuştur. Üçüncü
bölümde, elips ve hiperbolün odakları ele alınmıştır.
Dördüncü bölümde, koniklerin birbirleriyle dörtten fazla
noktada kesişemeyecekleri gösterilmiştir. Beşinci
bölümde, bir noktadan, bir konikte çizilen en uzun ve en
kısa çizgiler araştırılmıştır. Altıncı bölümde, koniklerin
benzerliği anlatılmıştır. Yedinci ve sekizinci bölümlerde
ise, koniklerle ilgili teoremler ve ispatları üzerinde
durulmuştur.

Denge prensiplerini ilk olarak ifade eden bilim
adamı da Archimedes’tir. Bu prensipler şunlardır:
1) Tam ortasından bir destek üzerine yerleştirilmiş
bir çubuğun uçlarına asılmış eşit ağırlıklar
dengede kalır.
2) Ortasından farklı bir yere yerleştirilmiş desteğe
oturtulan çubuğun uçlarına sırasıyla F1 ve F2
ağırlıklı cisimler takılırsa, uç noktalarının desteğe
olan uzaklıkları sırasıyla a ve b ise, denge halinde
F1.a = F2.b eşitliği gerçekleşir.

Aristarkhos’un Güneş ve Ay’ın Uzaklıkları ve
Büyüklükleri isimli eseri uzun yıllar astronomi
çalışanlarının temel kitabı olmuştur. Bu kitaptaki
postülaları şöyle sıralayabiliriz:
1) Ay, ışığını Güneş’ten almaktadır.
2) Yer, Ay’ın yörüngesinin merkezindedir.
3) Yarımay döneminde, Ay’ın Güneş’e olan
uzaklığını göze birleştiren doğrultular arasında
87o ‘dir.
4) Yer’in yörüngesinin merkezinde Güneş bulunur.
5) Ay’ın çapını göze birleştiren doğrultular
arasındaki açı 20 ‘dir.
Bu bilgilerin yanı sıra kitapta verilen yerküreyle ilgili
veriler, bugünkü verilerden oldukça farklıdır.

Aynı enlem derecesinde bulunan İskenderiye ve
Syene (bugünkü adıyla Assuan) kentlerinde bulunan su
kuyularında, güneşin tam tepede bulunduğu anda yapılan
gözlemlerde, Syene’deki kuyunun tamamen aydınlandığı,
İskenderiye’deki kuyuda ise, 7012’ lık bir açı yapan
bölgenin karanlıkta kaldığı görülmüştür. Bu gözlem
sonucu İskenderiye ve Syene’yi yerin merkezine
birleştiren doğrultular arasındaki açının 7012’ yani 7,20
olduğu anlaşılmıştır. İskenderiye ile Syene arasındaki
uzaklık 5.000 stadyum olduğuna göre, basit bir orantı
işlemi sonucu 360o ye karşılık gelen yerin çevresinin
uzunluğunun 250.000 stadyum olduğu hesaplanabilir.
Stadyum 160 metre olduğuna göre, (250.000
stadyum)x(160 metre)= 40.000.000 metre bulunur. Bu
değer, bugün de bildiğimiz 40.000 kilometreye karşılık
gelmektedir.

Helenistik dönem içerisindeki teknolojik
gelişmeler, üç ünlü bilim adamı olan İskenderiyeli
Ctesibios, İskenderiyeli Heron ve Bizanslı Philon
tarafından oluşturulmuş olan İskenderiye Mekanik
Okulu’nda meydana gelmiştir.

Ctesibios

Mechanica ve Pneumatica

Optikle ilgili ve ışığın yansıması konusundaki
araştırmalarını yayınladığı Catoptrics (yansıma) isimli
kitabında, küresel, düz aynalardaki görüntüleri incelemiş,
gelme açısı ile yansıma açısının birbirine eşit olduğu
şeklindeki ışığın yansıma yasasını geometrik olarak
ispatlamıştır.

Sekiz ciltlik Mekanika Syntaxis isimli eseri savaş
sırasında mekaniğin uygulamaları konusunda yazılmış ilk
eserdir. Eserin içinde şu bölümler yer alır:
1) Kaldıraçların kullanılması,
2) Liman inşaatı,
3) Balistik araç yapımı,
4) Pnömatik,
5) Sur ve kale duvarlarının inşaatı,
6) Surların savunulması,
7) Kuşatma tekniği.