BELGE YÖNETİMİ VE OFİS UYGULAMALARI - Deneme Sınavı - 1

İŞVERENLERİN İŞ SAĞLIĞI VE GÜVENLİĞİ YÜKÜMLÜLÜKLERİ

Gerekli Her Türlü Önlemi Alma Yükümlülüğü

Risk Değerlendirmesi Yapma Yükümlülüğü

İşverenin Acil Durumlara İlişkin Yükümlülüğü

Sağlık Gözetimi Yapma Yükümlülüğü

İşverenin İş Kazaları ve Meslek Hastalıklarının Kayıt ve Bildirimi Yükümlülüğü

İşverenin İş Sağlığı ve Güvenliği Organizasyonu Kurma Yükümlülüğü

İş Sağlığı ve Güvenliğinin Koordinasyonunu Sağlama Yükümlülüğü

İşveren, aşağıdaki durumlarda belirtilen sürede Sosyal Güvenlik Kurumuna bildirimde bulunur:

a. İş kazalarını kazadan sonraki üç işgünü içinde.

b. Sağlık hizmeti sunucuları veya işyeri hekimi tarafından kendisine bildirilen meslek hastalıklarını, öğrendiği tarihten itibaren üç işgünü içinde Sosyal Güvenlik Kurumuna (SGK) bildirmekle yükümlüdür.

Çalışanlar, işveren tarafından iş sağlığı ve güvenliğine ilişkin alınan tüm önlemlere uymak zorundadır. Aksi durumda, İş Kanununun 25. maddesinin  2. fıkrasının b bendinde yer alan “işçinin kendi isteği veya savsaması yüzünden işin güvenliğini tehlikeye düşürmesi” hükmüne dayanarak işveren tarafından iş sözleşmesi haklı nedenle feshedilebilir.

Hukuki ve Cezai Sorumluluk: İşverenin hukuki sorumluluğu, iş sağlığı ve güvenliği önlemlerini almayan ve denetim görevini yerine getirmeyen işverenin, bundan dolayı zarara uğrayan işçiye veya hak sahiplerine karşı tazminat sorumluluğu anlamına gelmektedir. İşverenin, iş sağlığı ve güvenliği hükümlerini ihlal eden bir davranışı olmuş bunun sonucunda işçi, iş kazası veya meslek hastalığına yakalanmışsa ve bundan dolayı mal varlığında zarar oluşmuşsa işverene karşı maddi tazminat talebinde bulunabilir. Bunun dışında iş kazası veya meslek hastalığına maruz kalarak hayatını kaybeden işçinin geçimini sağladığı kişiler (destekten yoksun kalanlar) işverenden “destekten yoksun kalma tazminatı” adı altında bir tazminat talep edebilirler.

Günümüzdeki anlamda sosyal güvenlik sistemi, 19. yüzyılın sonlarına doğru gerçekleşmiştir.

Günümüzdeki anlamda sosyal güvenlik sistemi, 19. yüzyılın sonlarına doğru gerçekleşmiştir. Özellikle Almanya’da Bismarck döneminde, hastalık sigortasından başlamak üzere bazı sigorta kollarının uygulamaya konulması, bunu diğer ülkelerin izlemesine yol açmıştır.

Özellikle Almanya’da Bismarck döneminde, hastalık sigortasından başlamak üzere bazı sigorta kollarının uygulamaya konulması, bunu diğer ülkelerin izlemesine yol açmıştır.

II. Dünya Savaşı sonrası, sosyal güvenlik alanında hızlı bir gelişme görülmüştür.

Az sayıda ülke, zorunlu katılımla prim toplama esasına dayanan sosyal sigorta tekniği yerine, Devletin genel vergi gelirleriyle finanse ettiği primsiz bir sosyal güvenlik rejimini tercih etmiştir. Yeni Zelanda bunu saf olarak uygulayan tek ülkedir.

ABD günümüzdeki anlamı ile sosyal güvenliği ilk defa yasalarında kullanan ülkedir.

Şili, sosyal güvenlik sistemini bireysel-özel fonlama esasına dayandıran ilk ülkedir.

Yeni Zelanda sistemi 1938 yılında kurulmuş bir sistemdir. Sistemin İngiliz sosyal güvenlik sisteminden etkilenen özellikleri olmasına rağmen; sistemin ayırt edici özelliği her vatandaşın devletten nafaka alacağının var olduğunu; bir başka ifadeyle devletin nafaka yükümlülüğünü kabul eden bir sistem olmasıdır.

Sosyal güvenliği sağlama görevi Anayasamızla devlete verilmiştir.

16 Mayıs 2006 tarihinde kabul edilen 5502 sayılı Sosyal Güvenlik Kurumu Kanunu ile, 20 Mayıs 2006 tarihinden itibaren Sosyal Güvenlik Kurumu; SSK, Bağ-Kur ve TCES lağvedilerek yerlerine, bu Kanun ile Kuruma görev ve yetki veren diğer kanunların hükümlerini uygulamak üzere; kamu tüzel kişiliğini haiz, idari ve mali açıdan özerk, bu Kanunda hüküm bulunmayan durumlarda özel hukuk hükümlerine tabi, sosyal sigortacılık ilkelerine dayalı, etkin, adil, kolay, erişilebilir, aktüeryal ve mali açıdan sürdürülebilir, çağdaş standartlarda sosyal güvenlik sistemini yürütmek amacıyla SGK kurulmuştur.