BATI EDEBİYATINDA AKIMLAR I

Arketipsel sembol kültürel sınırların ötesinde evrensel olarak bir dizi anlamı
çağrıştıran semboldür. Doğru yanıt E'dir.

Özel sembol yazarın hayal gücünde üretilen ve
bağlama göre herhangi bir anlama gelebilecek semboldür. Doğru yanıt B'dir.

Sembolizm: 19. yüzyılda realizme ve Parnasyenlerin salon şiirine tepki olarak gelişen edebiyat akımıdır. Doğru yanıt A'dır.

Sembolizm: 19. yüzyılda realizme ve Parnasyenlerin salon şiirine tepki olarak gelişen edebiyat akımıdır. Baudelaire, Rimbaud, Mallarmé, Verlaine, Maeterlinck ve Laforgue başlıca temsilcilerdir. Doğru yanıt C'dir.

Bazı edebiyat ve sanat terimleri sözlüklerinde sembolizm şöyle tanımlanmaktadır: Sembolizm: 19. yüzyılda realizme ve Parnasyenlerin salon şiirine tepki olarak gelişen edebiyat akımıdır. Doğru yanıt D'dir.

Sembolizm pozitivizmin hâkim olduğu 19. yüzyılda ortaya çıkar ancak onun gerçek tanımına ve gerçeği alımlama yöntemine karşı çıkar. Doğru yanıt A'dır.

Dekadans sanatı Parnas ekolü içinden çıkan ama ona karşı bir tepki olarak gelişen bir harekettir. Dekadans kelime itibarıyla çöküş demektir ve dekadanlar bunu gururla kullanır; burjuva toplumunun değer ve normlarına, sanat anlayışına ve estetik ölçülerine savaş açarlar. Geleneğe karşı yıkıcı, karamsar, yenilikçi, deneysel bir topluluktur. Dekadans sembolizme yol açmış ve bu estetiğin içinden çıkan sanatçılar sembolist akımı kurmuşlar ya da onunla ilişkilendirilmişlerdir. Doğru yanıt C'dir.

Sembolistler sanata gerçeğe ulaşmanın bir yolu ya da kimilerine göre tek yolu olarak bakmışlardır. Romantizmde olduğu gibi sembolizmde de sanatçı merkezi bir konumdadır; özel, seçilmiş bir kişidir; diğer insanların algılarına açık olmayan hakikatleri kavrayabilen ve yol gösteren kişidir. Bu gerçekler gördüğümüz dünyanın ötesindedir; fenomenler yalnızca birer “simgeler ormanı”dır; şair onları “idea”ları anlatabilmek için kullanır. Bu gerçekliği kavramak için aşkın bir deneyime ihtiyaç vardır, bu nedenle sinestezi/eşduyum
yöntemini geliştirirler; böylelikle şematik ve kategorik olmayan, akıcı ve organik bir algıya kavuşabilirler.

Sembolizmin temeli Baudelaire’in Kötülük Çiçekleri’ne dayandırılır. Elbette ondan önce Nerval ve Poe vardır ama bu kitap akımın başlangıç noktası ya da habercisi kabul edilir. Correspondances sonesinde eşduyum düşüncesine rastlanır ve başta Rimbaud olmak üzere sembolistler bu kavram üzerinden gerçekliği kavramaya çalışır ve bunun yöntemlerini sanatta yöntem olarak benimserler. Mallarmé ve Verlaine Baudelaire’den sonra sembolist estetiğin kurucuları olurlar ve şiirle müziği sentezlerler. Doğru yanıt C'dir.

Jean Moreas’nın Sembolist Manifesto’nun başında söylediği gibi sanatta bütün ekoller zamanla etkisini yitirir ve başka bir şeye dönüşerek evrimleşir. Sembolizm bilinçdışına ve gözlenebilir alanın dışındaki gerçeğe atıf yapıyordu ama henüz bilinçdışının bilimsel analizinden yoksundu. Freud’un kuramlarının
yayımlanıp yaygınlaşmasıyla birlikte sembolizm sürrealizme dönüşerek evrimleşti. Sembolizmin giderek kapalı bir hal alması, geleneksel okuyucuyu yordu; anlamca kapalı, biçim açısından yenilikçi, özgür dizenin, düzyazı şiirin, geleneksel olmayan ritimlerin kullanıldığı şiir okuyucuları yadırgattı ve rağbet görmez oldu. Doğru yanıt B'dir.

Sembolizmde simge kullanımı ve simgesel anlatım ön plandadır.

Baudelaire'in Kötülük Çiçekleri (Les Fleurs du Mal) kurucu bir eser kabul edilir.

Lecompte de Lisle parnas şairdir.

Sembolist manifesto sembolizmin özelliklerini açıkça ortaya koyar.

Dekadans çöküş anlamındadır ve Maurice Barrès tarafından kullanılmıştır.

Düş sembolizmde çok önemlidir ve düş görmekle ilgisi yoktur.

Mal du siècle çağın hastalığı anlamındadır.

Sinestezi sembolistler tarafından estetik bir yaklaşım olarak uygulanmıştır.

Mallarmé sembolizmin ilkelerini zenginleştiren çok önemli bir şairdir.

Sembolist ressamlar bazı özellikleriyle az da olsa  şairlerden farklı nüanslara sahiptirler.