BATI EDEBİYATINDA AKIMLAR I

Gombrich

Théophile Gautier

Gombrich

Dostoyevski

Pisagor

ERNST FISCHER

Caudwell sanatın doğuşu ve işlevini araştırırken, şiirin yapısına (ritmik dil) ve işlevine büyük önem verir.

Caudwell, şiir, müzik, dans gibi sanatların işlevini ve insanları kolektif eylemlere yöneltmesini tamamen ekonomik nedenlerle açıklar.

Gombrich'in "Sanatın Öyküsü" adlı kitabı, sanat ve zanaat, ilkel sanat, sanattta gelenek ve yenilik, ilkel sanat eserleri ve estetik yorumu konularında önemli bir eserdir.

Bu güzellik anlayışında idealize olanla bireysel olanın birleşmesinden doğan
 denge çok önemlidir.

Sanat sanat içindir görüşü 19. yüzyılda oluşan ve sanatta bir fikre ve ideolojiye bağlılığı reddeden bir anlayıştır.

Edebiyat akımları biçim ve içerik yönünden yenilikler getiren bir harekettir.

Bir akım kesinlikle kendi içinde belirli ilkeler içerir ve farklı eğilimler barındırmaz.

Hegel idealizmin en önemli filozoflarındandır.

Güzel zorunlu olarak hoşa giden bir şeydir. Herkesin hoşuna gitmesi ve evrensel olması gerekir.

Victor Hugo'nun "Cromwell Önsözü" akımlar açısından teorik boyutta önemli bir eserdir.

Sanatın neden doğduğu, insanların sanata neden ihtiyaç duyduğu hakkındaki bazı kuramlar vardır. Plehanov sanat uğraşının tohumunu oyunda görür. Schiller de sanatın insanoğlunun oyuna olan eğiliminden doğduğunu ileri sürer. Çernişevski sanatın kaynağı olarak “iş”i öne sürer. Plehanov’a göre sanat, oyundan çıkmıştır. Buchner, şiirle şarkının kökenini insan bedeninin çalışma sırasında yaptığı uyarlı ve düzenli hareketlerde bulur. Ernst Fischer ise sanatın doğuşunu insanın doğayı kontrol etme çabasıyla açıklar. Doğru cevap D’dir.

Sanatın çağlar boyunca farklı ihtiyaçlara karşılık geldiği ve dönüştüğü tezine Victor Hugo’nun Cromwell önsözünde de rastlanır. Hugo insanlığı bir çocukken büyüyüp adam olan bir bireye benzetir ve bu olgunlaşmanın sanat eserlerine yansıdığını söyler. Dünyayı kabaca üç çağa ayırır: İlkel çağ, Eski Çağ ve Modern Çağ. Bu çağlarda insan ve dünya ilişkisi değiştikçe, farklı şiirler doğar. İnsanın doğayı çözemediği, kontrol edemediği, özel mülkiyetin ve devletlerin olmadığı ilkel çağdaki şiir ilahi ve lirik şiir iken, özel mülkiyetin, kralların, devletlerin, savaşların olduğu eski çağda destanlar vardır. İnsana iki yaşamı olduğu fikrini veren Hristiyanlıkla birlikte çağdaş uygarlık kurulmuştur. İnsanda melankoli ve şeylerin nedenlerini merak etme ve sorgulama özelliği gelişmiştir. Bütün bunlar dram adında yeni bir türün doğuşunu müjdeler. Hugo özetle insanın kendini ve doğayı algılama biçimleri ve sosyal ve siyasal arka plan değiştikçe insanın ihtiyaç duyduğu ve ürettiği sanatın niteliğinin de değiştiğini söyler. Doğru cevap B’dir.

Gombrich’e göre ilkellerin sanatını Avrupa sanatından ayıran şey, gerçeğe yakın olmamaları değildir –bilakis gerçeğe oldukça yakın resim ve heykellere rastlanmıştır- bu sanat eserlerinin arkasındaki kafa yapısıdır. Sanata salt güzel ya da estetik haz verici olarak yaklaşmak modern bir yaklaşımdır, halbuki ilkeller için bu eserler çoğunlukla bir etkiyi simgeliyordu: kontrol etmek, özdeşleşmek, gücünü almak, büyü yapmak, simgelemek gibi. Gombrich, sanatın güzellik niteliğiyle haz verme aşamasından önce nasıl işlevsel açıdan kullanıldığına bir başka örnek olarak Mısır piramitlerini verir. Doğru cevap C’dir.

“Sanat için sanat” ya da Türkçe’de daha sık kullanılan şekliyle “sanat sanat içindir” görüşü, Théophile Gautier tarafından kuramsallaştırılan ve sanatçının (bir fikre, bir ideolojiye) bağlılığını reddeden ve sanatın tek amacını güzellikte gören sanat anlayışıdır. Bu görüşün tohumlarına ilk olarak Rönesans döneminde rastlanmakla birlikte bir kuram olarak savunulması ve taraftar toplaması 19. yüzyılda gerçekleşir. Doğru cevap D’dir.