BASIN FOTOĞRAFÇILIĞI

Basın fotoğrafçılığında teknik kalitenin çok fazla önemi yoktur.

Basın fotoğrafının görselliği, doğrudan fotoğraflama tekniğiyle oynama yapılmadan üretilmiş fotoğraflar sunduğundan gerçekliği, sorgulanmadan onaylanır.

Basın fotoğrafçılığı, özel yaşamın gizliliği ve halkın bilgilenmesi arasındaki zıtlığa bir yanıt bulamamış, bu nedenle de her iki hakkı kollayarak ince bir denge noktasında fotoğraf çekmeye çalışır.

Fotoğrafın başarısı değerlendirilirken içerik, teknik ve estetik yönleri ele alınsa da basın fotoğrafçısı, sıradan bir fotoğrafçıdan daha fazla özveriyle haberin olduğu yerde bulunarak haberleri görselleştirir. Bu bağlamda bir fotoğrafın niteliğini belirleyen en önemli öge, fotoğrafı çeken kişinin düşünsel birikimini fotoğraf karesine aktarabilme yetisidir.

Her fotoğrafta fotoğrafçı, bakış açısı, kadraj, görsel düzenleme ve çekim anı gibi seçimler nedeniyle tamamen tarafsız olamaz. Bu nedenle gerçek, fotoğrafta saptırılabilir veya doğru da aktarılabilir. Basın fotoğrafçısının niteliği, bu gerçeği yansıtırkenki tarafsızlığını belirleyecektir.

Haber, zamanlı bir olgu olup bir konunun fotoğraflanması saniyeler kadar kısa bir zamanda meydana gelmesi gereken bir olaydır. Doğal bir ortamda meydana gelen bir olayın basın fotoğrafının çekilmesi için mekanda fotoğrafçının bulunması yeter koşuldur.

Sanat fotoğrafı ile basın fotoğrafı birçok yönde farklılıklar göstermektedir. Sanat fotoğrafının temelinde, fotoğrafçının kendi iç dünyasını fotoğrafına yansıtması beklenmektedir. Oysa basın fotoğrafında, yaşanılan gerçeklik fotoğrafa yansımaktadır ya da yansımalıdır.

Tek bir basın fotoğrafından daha yoğun ve kapsamlı bilgi içeren foto makale, sözcüklerle desteklenen bir grup fotoğrafla bir konunun anlatılması olarak ortaya çıkan bir anlatım tarzıdır.

Haber, zamana bağlı bir olgu olup fotoğrafçıların da zamana karşı yarışmasını gerektirir. Özellikle günlük basılan gazetelerde basın fotoğrafları kullanıldığı için çekilen fotoğrafın en kısa sürede gazeteye iletilmesini ilgilendiren teknolojik gelişmeler çok önemli olmaktadır. Dijital fotoğraf makineleri film yerine görüntüleri sayısal ortama kaydederek filmin banyo süresini kaldırdıkları için basın fotoğrafçıları için dijital fotoğrafçılık, zaman sorununa gelen en önemli çözümlerden biri olmuştur.

Basın fotoğrafçısı, bağlı bulunduğu yayın kurumunun veya serbest çalışıyorsa fotoğrafının basılmasını istediği yayın kurumunun uyguladığı politikalara bağlı kalmak zorundadır. Bu bağlamda her yayın kurumunun siyasi görüş, ekonomik bağlantı, basım tercihleri, fotoğraf seçimi ve kullanım politikaları gibi belirli kurallarına göre hareket etmek zorunda olan basın fotoğrafçısı, fotoğrafının çekerken, sanat fotoğrafçısı kadar özgür değildir.

Basın fotoğrafçılığının sınırlılıkları; Kalabalık çalışma ortamı, konu çeşitliliği, yayın politikasına bağlılık, zaman ve mekan sınırı, paparazzinin açmazı ve tekrar şansı olmaması olarak sıralanmaktadır.

Sanat fotoğrafının temelinde, fotoğrafçının kendi iç dünyasını fotoğrafına yansıtması beklenmektedir. Oysa basın fotoğrafında, yaşanılan gerçeklik fotoğrafa yansımaktadır ya da yansımalıdır.

“Life dergisinin ilk sayısındaki editör John Shaw Billings, Margaret Bourke-White’ın Fort Peck kenti üzerine çektiği kapsamlı fotoğrafları dokuz sayfa yayımlayarak çağdaş foto makalenin ilk örneğini ortaya çıkarmıştır”

Dijital fotoğraf makineleri, film yerine, görüntüleri sayısal ortama kaydederler. Film kullanılmadığı için, film banyosu gibi bir işleme de gerek duyulmadan doğrudan izlenebilmektedir. Harcanan zaman ortadan kalkmaktadır, hem de aynı video kamera teknolojisindeki gibi, çekilen görüntünün anında izlenebilmesi olanaklı olmaktadır. Beğenilmeyen görüntünün anında tekrarlanmasına olanak sağlamaktadır. Çekilen fotoğrafı anında izlemek veya başarısız bir fotoğrafı tekrar tekrar çekme şansı. Taşınabilir bir bilgisayar ve telefon yardımıyla, internet üzerinden dünyanın herhangi bir yerine anında gönderilebilmektedir.

Her yayın kurumunun; desteklediği siyasi görüş, ekonomik bağlantıları, haber/fotoğraf seçimi, fotoğraf kullanım politikaları vb. gibi belirli kuralları bulunmaktadır. Basın fotoğrafçısı, fotoğrafını çekerken, sanat fotoğrafçısı kadar özgür değildir.

Basın fotoğrafçılığı bir iletiyi yaymaya yönelik fotoğrafçılıktır. Basın fotoğrafçılığının iletişim ortamı gazeteler, haber dergileri ve haber ajansları gibi basılı medyadır. Basın fotoğrafçılığı bildirme amaçlıdır. Basın fotoğrafçılığı bildirme amaçlıdır. Basın fotoğrafçılığı sözcükler ve fotoğrafların birleşiminden oluşan bir dil ile iletişim kurar. Basın fotoğrafçılığının konusu insandır. Basın fotoğrafçılığı, büyük bir kitleyle iletişim kurar. Bu yüzden mesaj birçok farklı insan tarafından anında anlaşılabilecek kadar özlü olmalıdır. Basın fotoğrafları, iletileri daha etkili hâle getiren, yetenekli bir editörün süzgecinden geçirilerek sunulur. Basın fotoğrafçılığının temel düşüncesi, bugünün karmaşık dünyasında halkı bilgilendirmeye duyulan kaçınılmaz ihtiyaçtır.

Ünlü fotoğraf editörü Arthur Rothstein ise basın fotoğrafının özelliklerini ve haberin görselleştirilmesi olgusunu şöyle özetler: “Basın fotoğrafının temel özellikleri; okurun bilmek istediğini gösterme beklentisini karşılaması, fotoğrafın gösterdiği şey olduğuna ilişkin inanılırlılığı sağlaması ve okurun dikkatini kaybetmeyecek kadar önemli ve dikkat çekici olmasıdır”. Bu üç özellik (gösterme, inanılırlık ve dikkat çekicilik) ile, aslında gazetelerin haberleri fotoğraflı sunma gerekçeleri de açıklanmaktadır.

Basın fotoğrafları bir yönüyle de insanlık tarihini belgeler. Howard Chapnick basın fotoğraflarının en üstün antropolojik ve tarihi belgeler olduğuna dikkat çekerek, “basın fotoğrafçılığına (photojournalism) önem vermemek, tarihe önem vermemektir” demiştir. Basın fotoğrafları tarihin görsel parçalarıdır. Çünkü gerçekleşen her önemli olayda; öncesinde, olay sırasında ya da sonrasında mutlaka fotoğraflar çekilir.

Sözcüklerle desteklenen bir grup fotoğrafla bir konunun anlatılması olan foto makale adı verilen bir anlatım tarzını ortaya çıkartmıştır. Life dergisinin ilk sayısındaki editör John Shaw Billings, Margaret Bourke-White’ın Fort Peck kenti üzerine çektiği kapsamlı fotoğrafları dokuz sayfa yayımlayarak çağdaş foto makalenin ilk örneğini ortaya çıkarmıştır. Foto makale, tek bir basın fotoğrafıyla karşılaştırıldığında daha yoğun ve kapsamlı bilgi içermektedir.

Basın fotoğrafçılığının bir diğer önemli özelliği ise, sözcüklerle, bir başka deyişle yazıyla desteklenmesidir. “Yazı ve fotoğrafın bir arada kullanımı, gerçekten basın fotoğrafçılığının temel ilkesi ve en önemli özelliğidir”. Gazete sayfasında, fotoğraflar yazıyı, yazı da fotoğrafları desteklemektedir.