BANKA VE SİGORTA MUHASEBESİ

Dönem sonunda muhasebe kayıtlarına göre genel geçici mizan düzenlendikten sonra muhasebe dışı envanter işlemleri yapılarak iktisadi kıymetlerin gerçek durumu tespit edilir.

Kasada ki paranın sayılması muhasebe dışı bir işlemdir.

Banka, müşterisinin mevduatına tahakkuk eden faizin vade sonuna kadar yapılacak aylık muhasebe kaydında Mevduata Verilen Faizler Hs.'nı borçlandırır, Faiz ve Gider Reeskontu Hs.'nı alacaklandırır.

Banka kredi verdiğinde Kısa Vadeli Teminatlı Diğer Krediler Hs'nı borçlandırır, Kasa Hs'nı alacaklandırır.

İşlem, bankanın yabancı para durumunda azaltma yaratıyorsa efektif vaziyeti hesabı, yabancı paralı diğer hesaplara karşılık borçlandırılır.

Banka döviz hesabına vadeli hesap açtığında Efektif Deposu Hs. borçlanır, Döviz Tevdiat Hs.-Vadeli alacaklanır.

Bir bankanın iskonto işlemiyle portföyüne aldığı ticari senetleri, diğer bir bankaya iskonto ettirmesi işlemine reeskont denir.

İtfa kavramı maddi olmayan duran varlıkların giderleştirilmesine verilen isimdir. Banka işletmeleri kuruluş ve örgütlenme giderleri gibi aktifleştirilen giderleri ile sahip oldukları haklar, katlandıkları özel maliyetler için yaptıkları harcamaları itfa kavramı ile giderleştirirler.

Varlıkları ve bu varlıkların kaynağını gösteren finansal tablo bilançodur.

Bankaların/işletmelerin belli bir dönemde elde ettiği tüm gelirler ve aynı dönemde katlandığı bütün maliyet ve giderler ile bunların sonucunda işletmenin elde ettiği net kârı veya zararı gösteren tablo gelir tablosudur.

Muhasebe uygulamalarında envanter işlemleri genel olarak aşağıdaki sıraya göre yapılır:
1. Dönem sonunda muhasebe kayıtlarına göre genel geçici mizan düzenlenir.
2. Muhasebe dışı envanter işlemleri yapılarak iktisadi kıymetlerin gerçek durumu tespit edilir.
3. Muhasebe dışı envanter sonuçları ile genel geçici mizan karşılaştırılır, varsa farklar bulunur.
4. Bulunan farkların sebeplerine göre gerekli düzenleyici muhasebe kayıtları yapılarak muhasebe
içi envanter işlemleri yapılır.
5. Muhasebe kayıtları ile envanter sonuçlarının uyumu sağlanarak genel kesin mizan düzenlenir.
6. Daha sonra finansal tablolar düzenlenir.

dönem sonlarında banka işletmelerinde,
• Farkların giderilmesi,
• Faiz tahakkukları,
• Evalüasyon işlemleri (kur farklarının belirlenmesi ve kayda alınması),
• Gelir ve gider reeskontlarının belirlenerek kayda alınması,
• Amortismanların kaydı,
• Karşılıkların kaydı,
• Gelir ve gider hesaplarının kâr ve zarar hesabına devredilerek kapatılması
ile ilgili muhasebe içi envanter işlemleri yapılır

KASA ve ALACAKLI GEÇİCİ HESAPLAR kullanılır

300 Hesap kodudur.

130-149 arası- Orta ve Uzun Vadeli Kredilerdir

180-181 arasıdır

T.C. Merkez Bankasının senet karşılığı kredi uygulamasına reeskont kredisi denir.

Amortisman ayrılmasında şu ilkelere uyulur;
• Bankalar maddi duran varlığın yararındaki azalmaya uygun düşen normal amortisman yöntemi, azalan bakiyeler yöntemi veya amortisman hesaplama yöntemlerinden herhangi birini yıllık amortismanlarının saptanmasında esas alabilirler. Kullanılan amortisman yöntemi bilanço dipnotlarında belirtilir.
• Amortismana tabi varlıkların faydalı ömürleri, bankalar tarafından gerçekçi tahminlere
dayanılarak serbestçe tayin edilir.
• Varlıkların tahmin edilen faydalı ömürlerinde çeşitli nedenlerle değişikliklerin ortaya çıkması durumunda, amortismana tabi tutulmamış tutarlar, saptanan yeni sürede itfa edilir.
• Boş arsa ve araziye amortisman ayrılmaz.
• Amortisman kesin olarak yıl sonunda hesaplanıp kaydedilir. Yıl içindeki rapor dönemleri itibariyle yıllık tahmini amortisman tutarının o döneme düşen kısmı dönem giderlerine yüklenir. Envanterde yıl içinde giderlere yüklenen amortisman tutarı kesinleşen amortisman tutarına eşitlenir.
• Seçilen amortisman yöntemlerinin sürekliliği temel ilkedir. Ancak uygulanan amortisman yöntemleri makul bir gerekçeye dayanılarak değiştirilebilir.
• Amortisman yöntemlerinin değiştirilmesinden kaynaklanan ve finansal tabloları önemli ölçüde etkileyen değişikliklerin finansal tabloların dipnotlarında parasal etkileriyle birlikte açıklanması zorunludur.

Tahsil imkanı sınırlı kredilerin;Karşılık oranı: %20'dir.

Finansal tabloların nitelikleri, finansal tabloları kullanıcıları için faydalı hale getiren yönleridir.
Anlaşılabilirlik, ihtiyaca uygunluk, güvenilirlik ve karşılaştırılabilirlik finansal tabloların başlıca niteliklerini oluşturur. Anlaşılabilirlik, finansal tablolarda sunulan bilgilerin kullanıcılar tarafından kolayca anlaşılabilmesini ifade eder. Ticari ve ekonomik faaliyetler ve muhasebe konusunda makul düzeyde bilgisahibi olup, sunulan bilgileri makul bir dikkatle değerlendirmeye istekli kişiler tarafından anlaşılabilecek düzeydeki finansal tabloların anlaşılabilirlik özelliğini taşıdığı kabul edilir.
İhtiyaca uygunluk, finansal tablolarda sunulan bilgilerin faydalı olabilmesi için, bu bilgilerin kullanıcıların ekonomik karar alma ihtiyaçlarına uygun olmasını ifade eder. Geçmiş, şimdiki ve gelecek olayların değerlendirilmesini veya önceki değerlendirmelerin gözden geçirilmesini sağlamak suretiyle, finansal tablo kullanıcılarının ekonomik kararlarını etkileyen bilgi, ihtiyaca uygunluk özelliğini taşıyor kabul edilir.
Güvenilirlik, bilginin faydalı olabilmesi için, güvenilir olması gerektiğini ifade eder. Önemli hataları içermeyen, yanlı olmayan ve temsil etmesi beklenen veya temsil ettiği iddia edilen işlem ve olayları, kullanıcılara dayanak olabilen bir bilginin güvenilir olma özelliğini taşıdığı kabul edilir.
Karşılaştırılabilirlik, finansal durum ve performans eğilimlerinin tespitine imkan verecek şekilde, bir şirketin finansal tablolarının önceki dönemlerle karşılaştırılabilir nitelikte olmasını ifade eder. Bunun yanında, finansal tabloların, finansal durum, performans ve finansal durumda değişimi değerlendirmeyi sağlamaya yönelik olarak, şirketler arasında da karşılaştırma yapmaya olanak sağlaması zorunludur. Bu çerçevede, benzer işlemlerin finansal sonuçları, tüm şirketlerde sürekli ve tutarlı olarak aynı şekilde
finansal tablolarda gösterilmeli ve değerlenmelidir.