BALKANLAR'DA SİYASET

Tarımsal üretimde feodal ilişkiler geçerliydi ve köylüler toprak sahiplerine bağımlı
durumundaydı. Yeni Çağ’dan itibaren ise merkezî krallıkların kurulması, uluslararası ticaretin gelişmesi ve Sanayi Devrimi gibi gelişmeler feodaliteyi fiilen işlemez hâle getirmiş, 1789’deki Fransız Devrimi ve 1848’de Avrupa’nın çeşitli ülkelerinde yaşanan devrimlerle feodalizm resmen ortadan kalkmıştır.

19. yüzyıla gelindiğinde Fransız Devrimi’yle güçlenen liberalizm, sosyalizm ve milliyetçilik gibi siyasi fikirler Avrupa’da hızla yayılmaktaydı.

Vuk Stefanović Karadžić adlı Sırp filolog, Sırpların yüzyıllarca sözlü olarak nesilden nesile aktardıkları halk şarkılarını derleyerek 19. yüzyıl başlarında Viyana’da yayımlamış, böylece Sırpların zengin bir ulusal kültüre sahip olduğunu ortaya koymuştur

Velestinli Rigas Feraios adlı bir Rum aydın da Fransız Devrimi’nin ardından yaptığı yayınlarla başta Yunanlar olmak üzere bütün Balkan halklarını Osmanlı’ya karşı ayaklanmaya çağırmıştır.

Yunanların ve Sırpların ilk gazeteleri 1790 ve 1791 yıllarında Viyana’da basılmaya başlamıştır.

Osmanlı Devleti, imzaladığı Edirne Antlaşması (1829) ile Sırbistan, Eflak ve Boğdan’a özerklik vermeyi kabul etmiştir.

Bulgaristan Prensliği, Osmanlı Devleti’nde II. Meşrutiyet’in ilanından birkaç ay sonra, 5 Ekim 1908 tarihinde bağımsızlığını ilan etmiştir.

Berlin Kongresi’nden sonra Balkanlarda kurulan devletlerin yönetim şekli genellikle monarşi olmuştur. Sırbistan ve Karadağ yerel prensler tarafından, Arnavutluk, Bulgaristan, Romanya ve Yunanistan ise ilk başlarda Avrupa kökenli yöneticiler tarafından yönetilmiştir.

William St. Clair dışında, İngiliz yazar David Howarth ve Britanya Koloni ve Dışişleri Bakanlığı dokümanları da Tripoliçe katliamında yaşanan vahşet hakkında önemli bilgiler vermektedir.

Balkanlardaki modern tarih yazımının ideolojik etkilere bağlı olarak sürekli bir değişim içinde olduğu da bir gerçektir.