BALIK YETİŞTİRİCİLİĞİ

Su ürünleri üretiminin en fazla yapıldığı ülke Çin’dir. 2014 yılında 62 milyon ton su ürünleri üretimi gerçekleştirmiş olan Çin’in, avcılık yoluyla gerçekleştirilen üretimdeki payı % 18, yetiştiricilik yoluyla gerçekleştirilen üretimdeki payı % 62, toplam üretimdeki payı ise % 37’dir.

AB ülkeleri arasında en fazla balıkçı gemisine sahip olan ülkeler, Türkiye gibi birer Akdeniz ülkesi olan Yunanistan ve İtalya’dır. Akdeniz balıkçılığının genel karakteristik özelliği, çok sayıda küçük balıkçı gemisinin filoda yer almasıdır.

Parekete, suyun içinde asılı veya yere uzanmış, serili olarak duracak şekilde dü- zenlenmiş, çok sayıda olta iğnesi bulunan avlanma aracıdır.

Akdeniz’den Karadeniz’e geçişte tür adedinde azalma, buna karşın popülasyon büyüklüğünde artış görülmektedir. Doğru cevap C'dir.

Denizlerimizden avlanılan en önemli türümüz hamsi olup bu türün av miktarındaki azalış ve artışlar, su ürünleri üretim miktarımızda önemli değişikliklere neden olmaktadır. Doğru cevap E'dir.

İç sularda avlanılan en önemli tür, Van Gölü’nden avlanılan inci kefalidir. İnci kefali, iç sulardan gerçekleştirilen üretimimiz içinde yaklaşık %25’lik bir paya sahiptir. Doğru cevap B'dir.

Su ürünleri üretiminin en fazla yapıldığı ülke Çin’dir. 2014 yılında 62 milyon ton su ürünleri üretimi gerçekleştirmiş olan Çin’in, avcılık yoluyla gerçekleştirilen üretimdeki payı % 18, yetiştiricilik yoluyla gerçekleştirilen üretimdeki payı % 62, toplam üretimdeki payı ise % 37’dir. Doğru cevap A'dır.

Nüfusun artması, su ürünlerine olan talebin artmasına, talebin karşılanması için de daha fazla avlanılmasına, daha fazla avlanılması ise su ürünleri stoklarına zarar verilmesine yol açmıştır. Doğru cevap D'dir.

Kara avcılığı ve su ürünleri avcılığını düzenleyen Zabıtai Saydiye Nizamnamesi’nde su ürünleri avcılığı ile ilgili çeşitli yasaklamalar ve zorunluluklar yer almaktadır. Bunlara örnek olarak avcılık yapacakların izin belgesi almasının zorunlu olmasını, bu belge olmadan ya da av yasağı döneminde avcılık yapanların avladıkları ürünlere ve av araçlarına el konulmasını, av yasağı süresince balık satanlara, nakledenlere para cezası verilmesini, nehir veya derelerin içinde setler kurarak suların akış yönünün değiştirilmesinin ve avcılıkta ilaç veya kimyasal bileşikler kullanmanın yasaklanmış olmasını gösterebiliriz. Bu düzenlemeler dışında avlanılan ürünlerden vergi alınmasına ilişkin konulara da söz konusu Nizamname’de yer verilmiştir. Doğru cevap B'dir.

1380 Su Ürünleri Kanunu’nun yürürlüğe girmesi ile su ürünleri ile ilgili görevlerin Tarım Bakanlığına verilmesi ve Zabıtai Saydiye Nizamnamesinin yürürlükten kalkması gerçekleşmiştir. Doğru cevap A'dır.

Tebliğ: Dayanağını kanun, yönetmelik gibi hukuki normlardan alan ve yasal sonuç doğuran hukuki düzenlemelerdir.Doğru cevap C'dir.

Avcılık sezonunun başlama tarihi, 1 Eylül'dür. Doğru cevap B'dir.

Trol, dip trolü ve orta su trollerinin içinde yer aldığı avlanma aracıdır.

Pinter, su ürünlerinin yakalanmasında kullanılan kasnak ve ağlardan yapılmış
tuzaktır.

Algarna, arkasında torba ağı, yanlarında zeminde kayarak hareket etmesini sağlayan iki kızağı ve kızakları birleştiren kirişi olan, ağının alt yakası zincirle dipte sürüklenerek çekilen avlanma aracıdır.

Parekete, suyun içinde asılı veya yere uzanmış, serili olarak duracak şekilde düzenlenmiş, çok sayıda olta iğnesi bulunan avlanma aracıdır. Doğru cevap E'dir.

Avcılık politikaları, ihtiyati bir yaklaşımla, üretimin artırılmasına değil, sürdürülebilirliğine yönelik oluşturulmaktadır İç sulardan avcılık yoluyla gerçekleştirilen su ürünleri üretiminde önemli dalgalanmalar olmamaktadır. Dolayısıyla III. ve IV maddeler yanlıştır.

İç sularda avlanılan en önemli tür, Van Gölü’nden avlanılan inci kefalidir. İnci kefali, iç sulardan gerçekleştirilen üretimimiz içinde yaklaşık %25’lik bir paya sahiptir.

İç sularda avlanılan gümüş ve havuz balıkları, iç sularımızın doğal türleri olmayıp, çeşitli nedenlerle bu alanlara bulaşarak, önemli popülasyon oluşturmuş istilacı türlerdir.

Su ürünleri üretiminin en fazla yapıldığı ülke Çin’dir.

Su ürünleri alanı ile ilgili düzenlemelerinin geçmişine bakıldığında, ilk düzenlemelerin Osmanlı döneminde yapıldığı görülmektedir. Osmanlı döneminde bu alanda yapılan en önemli ve kapsamlı düzenleme, 1882 yılında yürürlüğe giren Zabıtai Saydiye Nizamnamesi’dir.

4 Nisan 1971 tarihili Resmî Gazete’de yayımlanan 1380 Su Ürünleri Kanunu ile su ürünleriyle ilgili görevler Tarım Bakanlığına verilmiştir. Bu kanunun çıkması ile Ticaret Bakanlığının su ürünleri alanıyla ilgili görevleri sona ermiştir.

Ruhsat tezkereleri Tarım ve Orman Bakanlığına bağlı İl Müdürlükleri tarafından verilmektedir.