BALIK YETİŞTİRİCİLİĞİ

Fırdöndü, Halka ve Köstek Olta ile avcılıkta balıkların davranışları ve suyun akıntısı sebebiyle bükülmeler ve gamlar meydana gelir. Fırdöndü, halka ve köstekler bükülme ve gam oluşumunu engeller.

Sürütme takımları

Seğirtme

Balık Yavruları (Çime): Balık avcılığında yem olarak kullanılan yavru balıklara çime denir. Tatlı sularda turna, yayın ve levrek gibi karnivor balıkların avcılığında sazangillerin yavruları çime olarak kullanılırlar. Av yasağının olmadığı dönemlerde amatör ve sportif amaçlı avcılık için bazı balık türleri yemlik olarak kullanılabilir. Bu balıklar azami 12 cm boyunda ve en çok 30 adet olmak üzere gümüş (deniz - tatlı su), sardalya, tatlı su sardalyası, istavrit (kraça), taş ısıran balığı-çöpçü, bıyıklı balık, inci balığı, izmarit, zargana, Hamsi, çamuka, ispari, kaya balığı (deniz -tatlı su ) gibi balıklar yemlik olarak kullanılabilir. Ancak bu boydaki balıkların nakledilmeleri yasaktır.

Türkiye’de en yaygın olarak bilinen ihtiyotoksik bitkiler şunlardır:
1. Taxus baccata (Yaygın porsuk)
2. Euphorbia esula (Eşek sütleğeni)
3. Daphne mezereum (Mezeryon)
4. Cyclamen europaeum (Alp menekşesi)
5. Anchusa officinalis (Sığır dili)
6. Datura stramonium (Tatula)
7. Nicotina tabaccum (Tütün)
8. Hyoscyamus niger (Ban otu)
9. Verbascum nigrum (Sığır kuyruğu)
10. Verbascum undulatum (Sığır kuyruğu)

Sürükleme Aletleri ile Avcılık: Günümüzde yaygın olarak kullanılan av araçlarındandır. İki kanat ve bir torbadan oluşan bir
sisteme sahiptir.

Huni biçimli bu av araçları pinterler olarak isimlendirilir. Pinterler balık pinteri ve kerevit pinteri olmak üzere iki çeşittir. Akarsu, göl ve denizlerde pinterle avcılık yapılabilir.

Zehirleme ile avcılık balıkların oksijensiz bırakılarak sersemletilmesi esasına dayanır. Bunun için sudaki çözünmüş oksijen miktarını azaltmak yöntemlerden biridir. Mekanik bayıltıcıların kullanımı, kimyasal bayıltıcılardan daha azdır. Zehirleme ve bayıltma ile avcılıkta yaygın olarak ihtiyotoksik bitkiler kullanılmaktadır.

Denizin dip kısımlarını taramak suretiyle sünger avcılığının yapıldığı av aracıdır.

Dip Trolü (Kirişli Troller) ile Avcılık: Su zemininde veya zemine yakın kısımlarda yaşayan balıkların avcılığında kullanılır ve dip direçlerinin gelişmiş tipleridir.

Palamut Gırgırı: Palamut ve lüfer avcılığında kullanılır.

İğne ve Kancalar: Olta takımının en aktif ve en önemli parçasını oluştururlar. Balıklar iğneye takılmaları suretiyle avlanabilmektedir.

Boyun kısmı: Uç ile beden bölümünü birbirine bağlar. Boyun kısmı balığın türü, büyüklüğü ve davranışlarına göre değişkenlik gösterir. Boyun genel olarak 6 grupta toplanır:
1. Düz (yuvarlak) boyun
2. Çapraz boyun
3. Oval boyun
4. Köşeli boyun
5. Limerik boyun
6. Gözlü boyun

Pala: Olta iğnelerinin bağlantı yerleridir.

Yengeç: Çipura avcılığında kullanılır. Tırnak boyunda olan küçük yengeçler kullanılır. Genelde diz boyu derinlikteki otluk bölgelerde bulunur. Yengecin alt kabuktan kancaya takılarak canlı kalmasına dikkat edilir.

Çapariler deniz balıkları avcılığında yaygın olarak kullanılan ve bedeni üzerinde çok sayıda tüylü veya tüysüz iğne taşıyan oltalara denir.

Türkiye’de en yaygın olarak bilinen ihtiyotoksik bitkiler şunlardır:
1. Taxus baccata (Yaygın porsuk)
2. Euphorbia esula (Eşek sütleğeni)
3. Daphne mezereum (Mezeryon)
4. Cyclamen europaeum (Alp menekşesi)
5. Anchusa officinalis (Sığır dili)
6. Datura stramonium (Tatula)
7. Nicotina tabaccum (Tütün)
8. Hyoscyamus niger (Ban otu)
9. Verbascum nigrum (Sığır kuyruğu)
10. Verbascum undulatum (Sığır kuyruğu)

Anchusa officinalis (Sığır dili)

Dalyanlar köstek, döşeme, etek, hazne kısımlarından oluşmaktadır. Kepasti, Kırma, Kurt Ağzı ve Şıra dalyanı olmak üzere 4 çeşit dalyan vardır.

Kankava, denizin dip kısımlarını taramak suretiyle sünger avcılığının yapıldığı av aracıdır.