BALIK YETİŞTİRİCİLİĞİ

Su ürünlerinden en verimli şekilde yarar sağlanması, kaynakların ekonomik işletilmesi, mevcut kaynakların canlı stoklarının sürekliliğinin sağlanması, bilinçli ve teknik avcılık yöntemlerinin kullanılması ile mümkündür.

Avrupa ve Türkiye’de en yaygın olarak bilinen ihtiyotoksik bitkiler şunlardır:
1. Taxus baccata (Yaygın porsuk)
2. Euphorbia esula (Eşek sütleğeni)
3. Daphne mezereum (Mezeryon)
4. Cyclamen europaeum (Alp menekşesi)
5. Anchusa officinalis (Sığır dili)
6. Datura stramonium (Tatula)
7. Nicotina tabaccum (Tütün)
8. Hyoscyamus niger (Ban otu)
9. Verbascum nigrum (Sığır kuyruğu)
10. Verbascum undulatum (Sığır kuyruğu)

Deoxijenasyon veya Boğulma
Bu yöntem kısaca dipteki çamurun karıştırılması ile oksijenin azaltılması esasına dayanır. Oksijensiz kalan balıklar sersemler ve kolayca yakalanabilir. Ayrıca sel, heyelan gibi durumlarda sudaki askıda
katı madde miktarı artar ve sudaki oksijen azalır. Bu da balıkların hareketini ve görme yeteneklerini
azaltır. Görme ve hareket yeteneği azalan balıklar sepetlerle sudan rahatlıkla toplanabilmektedir.

Dalyanlar
Deniz, göl ve ırmak ağızlarında balık ve diğer su ürünlerini avlamak için kurulan, giriş bölgesi
açılıp kapanabilen, sabit ya da yüzer hâlde kurulan tesislerdir.

Pinterler
İç su avcılığında kullanılan huni biçiminde tek ya da iki taraftan girişi olan konik biçimdeki ağların birbirine eklenmesi ile oluşan av aracıdır

Turna balığı avcılığında yaygın olarak kullanılan pinterlerin göz açıklıkları 70 mm’dir

Avcılığı yapılan su ürünleri türüne göre;
• İstiridye direci
• Kara midye direci
• Kum midyesi direci
• Karides algarnası
• Deniz salyangozu algarnası olarak adlandırılır.

Trol ağının bölümleri;
• Üst kanatlar
• Alt kanatlar
• Omuz
• Karın
• Uzatma parçası
• Torba
• Etek
• Mantar yaka
• Kurşun yaka
• Palamarlar (Halatlar)
• Kapılar
• Çelik halatlar (Esas halat)

Olta malzemeleri;
1. İğne ve kancalar
2. Beden (Misina, Naylon ip, Halat)
3. Fırdöndüler
4. Ağırlıklar
5. Şamandıralar (Yüzdürücüler)
6. Olta makinaları
7. Olta çubukları

Yaygın kullanılan şamandıra tipleri;
• Küresel (top) şamandıra
• Dolgun şamandıra
• Kalem şamandıra
• Işıklı şamandıradır

Pala

Denizin dip kısımlarını taramak suretiyle sünger avcılığının yapıldığı av aracına kankava denir. Basit bir kankava’da bir eksen üzerinde 2 veya 3 adet yaklaşık 10-15 cm kalınlığında, çapı 65-70 cm olan demirden veya lastikten imal edilmiş tekerlekler vardır ve bunlara bağlı 1 veya 2 torba ağ bulunur. Tek torba ağ bulunanlar eksen uzunluğu 6 m’ye kadar olanlardır. Genel olarak eksen uzunluğu 6 metreden uzun olanlarda iki torba ağ bulunur. Ağ torbaların uzunlukları 3 ila 5 m arasında değişmektedir. Torbanın üst yakası eksene bağlıdır ve alt yakası ise bir zincirle donatılmıştır. Zincirli alt yakanın su zeminine sürtünmesi suretiyle burada bulunan süngerlerin koparılması ve kopan bu süngerlerin ağda toplanması sağlanır.

Uzun oltalar

Deoxijenasyon veya Boğulma Bu yöntem kısaca dipteki çamurun karıştırılması ile oksijenin azaltılması esasına dayanır. Oksijensiz kalan balıklar sersemler ve kolayca yakalanabilir. Ayrıca sel, heyelan gibi durumlarda sudaki askıda katı madde miktarı artar ve sudaki oksijen azalır. Bu da balıkların hareketini ve görme yeteneklerini azaltır. Görme ve hareket yeteneği azalan balıklar sepetlerle sudan rahatlıkla toplanabilmektedir.

Direçle Avcılık: Denizin dip kısmında bulunan midye, istiridye, karides, deniz salyangozu ve diğer su ürünlerinin avlanmasında kullanılan bir av aracıdır. Direçler bir ağ, tel torba, çerçeve, bıçak veya tarak ve bir çekilme sapından oluşur. Genellikle küçük güçte motorlu gemilerle çekilir. Bazı türlerinde suyun dip kısmının taranma ve kazınması amacıyla çerçevenin aşağı gelen kısmı tarak veya bıçak şeklinde yapılır. Direçle avcılık yaparken teknenin tarama yaptığı bölgede takılma olması durumunda teknenin alabora olmasını engellemek için hızı ortalama 0.8-1 mil kadar olmalıdır. Avcılık süresi suyun zemin yapısına göre farklılık gösterir. Avcılığı yapılan su ürünleri türüne göre;

• İstiridye direci

• Kara midye direci

• Kum midyesi direci

• Karides algarnası

• Deniz salyangozu algarnası olarak adlandırılır.

Uzatma Ağları (Galsama) ile Avcılık: Ağlardan pek çok avcılık aracı yapılmaktadır. Uzatma ağları, balıkların dorsal yüzgeçleri ve operkulum kapaklarından takılmaları veya balıkların yaptıkları hareketler sebebiyle ağlara sarılmaları ile avcılığın yapıldığı av aracıdır. Dikdörtgen şeklinde yapılmış olan bu ağların göz açıklıkları avcılığı yapılacak balık boyuna göre değişiklik göstermektedir. Balıkların göç ettikleri yollar üzerine suda bir dik duvar gibi duracak şekilde yerleştirilirler. Uzatma ağlarının rengi ve imal edildikleri malzeme balıkların yakalanmasında etkilidir. Bu ağlar Avrupa’da yaygın olarak mavi, yeşil ve gri renkte üretilir. Genel olarak esneme, dayanıklılık ve ağ bakımlarının kolaylığı açısından naylon ipliklerden üretilir. Uzatma ağlarının üst kısmında mantar yaka bulunur, bu ağın tamamen suya batmasını engeller. Ağın alt kısmında ise ağırlık oluşturarak ağın suya batmasını sağlayan kurşun yaka bulunur. Uzatma ağlarının maliyetinin düşüklüğü, özel olarak hazırlanmış teknelere ihtiyacın olmaması, çok mürettebat ihtiyacı olmaması ve basit motorlu bir tekneyle avcılığın mümkün olması sebebiyle özellikle iç sularda yaygın olarak küçük ölçekli balıkçılar tarafından kullanılmaktadır. Uzatma ağları kullanıldığı bölge bakımından, dip ağları, pelajik ağlar ve yüzey ağları olmak üzere 3 başlık altında toplanır.

Çime

Olta ile yapılan avcılık bilgi, tecrübe ve kabiliyet gerektirir. Doğal yem ve yapay yemler kullanılarak yapılan bu avcılık yönteminde balığın yemi yutması beklenir. Profesyonel balıkçıların da kullandığı bu yöntem çoğunlukla amatör ve sportif amaçlı balık avcılığında kullanılır. Olta malzemeleri;

1. İğne ve kancalar

2. Beden (Misina, Naylon ip, Halat)

3. Fırdöndüler

4. Ağırlıklar

5. Şamandıralar (Yüzdürücüler)

6. Olta makinaları

7. Olta çubukları

İğne ve Kancalar: Olta takımının en aktif ve en önemli parçasını oluştururlar. Balıklar iğneye takılmaları suretiyle avlanabilmektedir. İğne ve kancalar çok iyi kalitede çelik, bronz, nikel ve krom karışımı metallerden imal edilir. İğnelerde aranılan en önemli özellik suya, burulmaya ve darbelere karşı dayanıklılıktır. İğnelerin teknik özellikleri avlanılacak balık türüne göre değişkenlik göstermektedir. Olta iğneleri uç, boyun, beden ve pala olmak üzere 4 kısımdan oluşur. İğnelerin bu dört yapısında avlanma etkinliğini artırmak amacıyla yapı farklılıkları vardır.

Pala: Olta iğnelerinin bağlantı yerleridir. Balık olta iğnesine takıldıktan sonra ısırma, kusma, dönme, kıvrılma ve yüklenme gibi farklı davranışlar gösterir. Bu hareketlerin sonucunda balık iğneden kurtulmayı amaçlar. Bu sebeple iğne palasının emniyetli olması gerekir. Küçük ve az hareketli balık avcılığında yassı pala tercih edilirken daha hareketli balık avcılığında ise topuz başlı ve iğne delikli palalar tercih edilmelidir. Palalar yapıları bakımından altı grupta toplanır: 1. Düz yassı başlı pala 2. Halka baş pala 3. İlmikli pala 4. Düz yassı delikli pala 5. Topuz baş pala 6. İğne başlı pala.