BALIK YETİŞTİRİCİLİĞİ

Akuaponik üretimin ilk örneklerinin Azteklere ait Chinampa adlı tarım metodu olduğu düşünülmektedir.

Toprak kullanmadan tarım ürünleri yetiştirme yöntemine hidroponik sistemler denir.

Su ürünleri yetiştiriciliğinin dört ana kategorisini açık su sistemleri üretimi (kafesler, uzun hatlar), gölet kültürü, akan sularda yapılan üretim ve devridaim (kapalı devre) sistemleri oluşturur.

Akuaponik sistem hidroponik sistem ve akuakültürün birleştirilmesiyle oluşan bir üretim sistemidir.

Bölgenin düz olması, güneş ışınlarının miktarının yüksek olması, kamu hizmetlerine yakın olması, doğru balık ve bitki türlerinin seçilmesi gerekir. Aşırı hava koşullarına da dikkat edilmelidir.

Temel olarak bitki büyütme kısımlarının üç temel tasarım tipi vardır bunlar: yetiştirme yatağı, yetiştirme boruları ve yetiştirme kanallarıdır.

Balık tankları bütün akuaponik sistemlerin önemli bir ünitesidir. Kurulacak akuaponik sistemin maliyetinin %20’sini balık tankları oluşturur.

Yüzey büyüklüğü, pH seviyesi, sıcaklık, çözünmüş oksiyen ve güneş ışığı bakterilerin sağlıklı koloniler geliştirebilmesinde dikkat edilmesi gereken unsurlardır.

Kullanılan suya ilişkin yapılan yemlemenin doğru olması gerekmektedir. O yüzden yemleme aşırı yapılmamalıdır.

Balıklar 10-15 dakika içerisinde yemi tüketmiyor iseler yemleme miktarı fazla olarak kabul edilir.

Akuaponik sistemde su, balık tanklarından filtre edilerek bitkilerin yetiştirileceği kısma alınır ve bitkiler tarafından kullanıldıktan sonra tekrar balık tanklarına geri verilir. Ekolojik ve son derece verimli bir sistemdir. Sistemin esası yem kalıntıları ve balık dışkılarından oluşan organik atıkların bakteriler tarafından bitkilerin kullanabileceği bir forma dönüştürülmesine dayanır.

Evsel, endüstriyel ve tarımsal atıkların sulara karışması sonucunda suya bol miktarda azot ve fosfor bileşikleri geçer. Bu bileşiklerin bitkilere gübreleme etkisi yapması sonucunda sudaki bitki ve alglerin aşırı miktarda çoğalmasına ötrofikasyon denir.

Akuaponik sistemin en önemli biyolojik süreci, doğada görülen azot döngüsünün önemli bir bileşeni olan nitrifikasyon işlemidir. Azot (N), bir kimyasal elementtir ve tüm canlılar için önemli bir yapı taşıdır. Nitrojen bitkiler için en önemli inorganik besleyicilerden biridir. Dünya atmosferinin %78’i nitrojen gazından oluşur. Azot doğada bu kadar bulunmasına rağmen bitkiler buna ulaşamaz. Bitkilerin kullanabilmeleri için N2 formundaki azotun değiştirilmesi gereklidir. Bu sürece nitrojen fiksasyonu denir.

Suyun pH değeri, akuaponik sistemlerde özellikle bitki ve bakteriler üzerinde büyük etkiye sahiptir. pH bitkilerin mikro ve makro besin maddeleri kullanımını kontrol eder. Bitkiler 6-6,6 pH aralığında kökleri vasıtasıyla besinleri alabilirken pH değeri bu aralığın dışına çıktığında besinleri alamaz.

Sağlıklı bir nitrifikasyon bakteri kolonisi akuaponik sistemde temel bir fonksiyon görevi görür. Nitrifikasyon bakterileri çok yavaş ürer, bu, günler haftalar sürebilir. Yeni bir akuaponik sistem kurulurken bu durum dikkate alınmalıdır. Bakteriler için geniş, karanlık bir ortam, iyi bir su kalitesi ile yeterli gıda ve oksijen gereklidir.

Patojenik bakteriler istenmeyen bakterilerin son bir grubudur. Bu bakteriler bitkiler, balıklar ve insanlarda hastalıklara neden olur.

Akuaponik sistemlerde tatlı su balıkları yetiştirilir. Yetiştiriciliği yapılabilen bütün tatlı su balıkları ve akvaryum balıkları akuaponik sistemlerde kullanılabilir.

Işıklandırmanın fazla ve yanlış olması suda yosunlaşmaya sebep olabilir. Bunu engellemek için akvaryumlar suni ışıkla ışıklandırılır. Işıklandırmada genelde floresan lambalar kullanılır. Güçlü ışık ve spektrum özelliklerine sahip olan halojen lambalar çoğunlukla deniz akvaryumlarında tercih edilir.

Toprak kullanmadan tarım ürünleri yetiştirme yöntemine Hidroponik denir.

Genel olarak akvaryumun dibine serilen ve suda erimemesi gereken akvaryum malzemesi taş-çakıl-kumdur.