BALIK YETİŞTİRİCİLİĞİ - Deneme Sınavı - 46

Besinlerin makronutrientler ve mikronutrientler olmak üzere iki grubu vardır. Her iki grup besinde bitkiler için farklı miktarlarda esansiyeldir. Makronutrientler nitrojen (N), fosfor (P), potasyum (K), kalsiyum (Ca), magnezyum (Mg) ve sülfür (S)’dür.

Besinlerin makronutrientler ve mikronutrientler olmak üzere iki grubu vardır. Her iki grup besinde bitkiler için farklı miktarlarda esansiyeldir. Makronutrientler nitrojen (N), fosfor (P), potasyum (K), kalsiyum (Ca), magnezyum (Mg) ve sülfür (S)’dür. Mikronutrientler ise demir (Fe), manganez (Mg), bor (B), çinko (Zn), bakır (Cu) ve molibden (Mo)’dir.

Yaygın olarak yetiştirilen akvaryum balıklarında; Cichlidae familyasından olan, Aulonocara jacopfreibergi türü akvaryum balığının türkçe adı Yakop' tur.

Akuaponik Üretimin Başlıca Zayıf Yönleri;
• Hidroponik ve topraklı tarıma göre başlangıç yatırım maliyetinin yüksek olması,
• Her üretici balık, bakteri ve bitki üretimi hakkında yeterli bilgiye sahip olmalıdır.
• Balık ve bitki gereksinimleri her zaman kusursuz bir şekilde karşılanamayabilir.
• Kültür balıklarının ve bitkilerinin optimum sıcaklık aralıklarını karşılamadığı yerlerde önerilmez.
• Tek başına su ürünleri yetiştiriciliği veya hidrofonik sistemler ile karşılaştırıldığında daha az müdahale edebilme
• Hatalar veya kazalar sistemin çökmesine neden olabilir.
• Günlük yönetim ve bakım zorunludur.
• Enerjiye ihtiyaç duyulur.
• Elektrik, balık yavruları ve bitki tohumlarına güvenilir erişim gerektirir.
• Su kalitesinin optimize edilmesi, besleyicilerin dengesi, hastalık ve ilaçlar.
• Elektrik kesilmesi veya su iletim hatlarının tıkanması
• İlk kurulum maliyetinin yüksek olmasıdır.

Akuaponik sistemlerde günlük su değişimi %1-5 arasında olmaktadır.

Akuaponik sistemin ana üretimi balıklar ve bitkiler olmasına rağmen esasında üç ana sistemin birlikte çalışmasıdır bunlar; balık, bitkiler ve bakterilerdir.

Güneş ışığı bitkiler için kritiktir ve bu nedenle bitkiler, gün boyunca optimum miktarda güneş ışığı almalıdır.

Akuaponik sisteminin temel olarak bitki büyütme kısımlarının üç temel tasarım tipi vardır.  Bunlar: yetiştirme yatağı, yetiştirme boruları ve yetiştirme kanallarıdır.

Bitki yetiştirme bölümü üç bölgeden oluşur. Bunlar kuru bölge, nemli bölge ve su bölgesidir.

Nemli bölge, hem yüksek rutubet hem de yüksek gaz değişimi alanıdır. Bu bölge 10-20 cm kalınlığında olabilir.

Bakteriyel koloninin sağlığını sürdürmek için su sıcaklığı 17-34°C aralığında olmalıdır.

Günlük yönetim ve bakımın zorunlu olması, akuaponik gıda üretiminin başlıca zayıf yönleri arasında yer almaktadır.

Oda sıcaklığında bulunan bir akvaryumun suyunun bir hafta içerisinde %15’i kadarı değiştirilmelidir.

Evapotranspirasyon, bitkilerin terlemesi ve yüzeyden buharlaşma yoluyla dünyadan atmosfere suyun transfer edilmesi işlemine denir.

Nitrifikasyon bakterilerinin pH değerinin 6’nın altında olduğu durumlarda amonyağı nitrata dönüştürmesi
azalır.

Bakterilerin sağlıklı koloniler geliştirebilmesi
için;
• Büyük yüzey alanı
• pH
• Sıcaklık
• Çözünmüş oksijen
• Güneş ışığı
Dikkat edilmesi gereken unsurlardır.

Nil Tilapia’sı (Oreochromis niloticus)
Bu tür, ticari olarak üretimi yapılan, etinin lezzeti için tercih edilen tatlı su balıklarındandır (şekil 5.4). Sıcak sularda yaşamaya uygun (14-36°C) tropikal bölge balık türüdür. İdeal yaşama sıcaklığı 27-30°C’dir ve 12°C’nin altındaki su sıcaklıklarında ölümler başlar.

Akuaponik üretimin ilk örneklerinin Azteklere ait olduğu düşünülmektedir.

Akuaponik üretimin ilk örneklerinin Azteklere ait Chinampa adlı tarım metodu olduğu düşünülmektedir.