AVRUPA BİRLİĞİ

NATO'nun 12 kurucu üyesi ülkeler; ABD, Belçika, Birleşik Krallık, Danimarka, Fransa, Hollanda, İtalya, İzlanda, Kanada, Lüksemburg, Norveç ve Portekiz'dir. İsveç kurucu ülkeler arasında yer almaz.

NATO'ya, kurulduğu 1949 yılından sonra sırasıyla Türkiye ve Yunanistan (1952), Federal Almanya (1955) ve İspanya (1982) üye olmuştur. Soğuk Svaşın ardından NATO yeni üyelerle genişlemesini sürdürmüştür.

1 Aralık 2009 tarihinde Lizbon Antlaşması'nın yürürlüğe girmesi ile BAB'ın tüm görevleri AB'ye devredilmiş ve örgüt 30 Haziran 2011 tarihinde kapatılmıştır.

OGSP alanındaki üye devletler söz sahibidir. Kararlar, istisnaları olmakla birlikte, Konsey’de oybirliği ile alınmaktadır. Birlik kurumları olan Avrupa Parlamentosu, Avrupa Komisyonu, AB Adalet Divanının bu alanda doğrudan herhangi bir yetkisi yoktur.

NATO’ya 1952 yılında Yunanistan ve Türkiye katılmıştır.

OGSP kararları AB Dışişleri ve Güvenlik Politikası Yüksek Temsilcisi’nin önerisi ya da bir üye devletin girişimi üzerine Konsey tarafından oybirliğiyle benimsenir.

AB Askerî Komitesi, her bir üye devletin genelkurmay başkanını temsil eden daimî askerî temsilcilerden oluşur. Komite, gerektiğinde, genelkurmay başkanları düzeyinde toplanır.

Danimarka, OGSP dışında kalmayı tercih etmektedir.

BAB’ın öncelikli amacı dış̧ saldırı durumunda karşılıklı askeri yardımlaşma olmuştur

BAB üyesi devletlerin askeri güçleri aşağıda belirtilen alanlarda kullanılabilir:

1 Aralık 2009 tarihinde Lizbon Antlaşması’nın yürürlüğe girmesiyle BAB’ın tüm görevleri AB’ye devredilmiş̧ ve örgüt 30 Haziran 2011 tarihinde kapatılmıştır.

Lizbon Antlaşması’nda AB’nin sivil ve askerî imkânları kullanabileceği görevler şöyle sıralanmıştır:

Ajansın Başkanı, AB Dışişleri ve Güvenlik Politikası Yüksek Temsilcisi’dir.

Avrupa Savunma Ajansı, isteyen tüm AB üye devletlerinin katılımına açıktır.

AB Güvenlik Çalışmaları Enstitüsü, akademik çalışma ve yayınlarla Ortak Güvenlik ve Savunma Politikası'nın gelişimine katkı sağlamaktadır. 2002 yılında kurulmuştur.

AB-NATO stratejik ortaklığı, Berlin Artı (Berin Plus) düzenlemelerine dayanmaktadır. 1999 Washington NATO Zirvesi sonuçları ile uyumlu bir şekilde 16 Aralık 2002 tarihinde AB ile NATO arasında yapılan bir dizi anlaşmaya kısaca "Berlin Artı" adı verilmektedir. AB-NATO stratejik ortaklığının temeli olan bu anlaşmalara göre, AB kendi askeri operasyonlarında NATO'nun varlıklarından yararlanabilecektir.

Üye devletler Konsey tarafından tanımlanan amaçlara katkı sağlamak üzere OGSP operasyonları için AB'ye sivil ve askeri kabiliyetler sağlayabilmektedir. Çok uluslu kuvvetleri birlikte oluşturan üye devletler, bunları OGSP için de olanaklı kılabilir. Bu çerçevede Avrupa Kolordusu (Eurocorps) örnek verilebilir. Eurocorps, merkezi Fransa'nın Strazburg şehri olan hükümetlerarası niteliğe sahip bir ordudur.

Tarihteki ilk OGSP askeri operasyonu olan Concordia operasyonu, Makedonya'da hükümet ile isyancı kuvvetler arasındaki ateşkesi destekleyen AB ve NATO uygulamalarını gözetmeye yardımcı olmuştur. Concordia aynı zamanda AB ile NATO arasındaki kaynak paylaşımını belirleyen Berlin Artı düzenlemelerinin sınandığı ilk operasyon olmuştur.

Aralık 2001'de Türkiye, ABD ve Birleşik Krallık Ankara Mutabakatı adı verilen uzlaşmaya varmıştır. Buna göre AB, NATO ülkeleri arasındaki anlaşmazlıklara müdahale etmeyecektir. Buna karşılık Türkiye, güvenliğini etkileyebilecek alanlarda gerçekleşecek özerk AB askeri operasyonlarının karar alma sürecine güçlendirilmiş danışma mekanizması altında, operasyonlara ise davet üzerine katılmayı kabul etmiştir.

Yumuşak Güç cesaretlendirme ve teşvik gibi araçlarla, diplomasi ve müzakereler yoluyla iktisadi yatırım ve yardım vaatleri ile kullanılan güçtür. Yanıt A.