ARKEOLOJİK ALAN YÖNETİMİ - Deneme Sınavı - 1

1983 yılında başvuru yapıldıktan sonra 1985 yılında ilk olarak İstanbul’un Tarihi Alanları, Divriği Ulu Camii ve Darüşşifası (Sivas) ile Göreme Milli Parkı ve Kapadokya (Nevşehir) listeye alınmıştır. 1986’da Hattuşaş (Boğazköy)-Hitit Başkenti (Çorum), 1987’de Nemrut Dağı (Adıyaman-Kahta)’nın ardından 1988’de Ksanthos-Letoon (Antalya-Muğla) ile Hierapolis-Pamukkale (Denizli), altı yıl aradan sonra Safranbolu (Karabük) 1994 tarihinde Dünya Miras Listesi’ne alınmıştır. 1998’de Truva Antik Kenti (Çanakkale)’nin Dünya Mirası Alanı olmasından sonra uzun bir süre sayısı dokuzda kalan üstün evrensel değeri olan varlıklarımızın arasına 2011 yılında Edirne Selimiye Camii ve Külliyesi (Edirne), 2012’de ise Çatalhöyük Neolitik Kenti (Konya) katılmıştır.

Nemrut Dağı Dünya Miras Listesi'nde yer almaktadır.

Komite, ikinci oturumunda (Washington, 1978) Michael Olyff tarafından tasarlanan Dünya Mirası amblemini kabul etti. Bu amblem, doğa ve kültür varlıklarının birbirine bağımlılığını sembolize etmektedir: Ortadaki kare insan yeteneklerinin ve hayal gücünün sonuçlarını, onu çevreleyen daire ise doğanın sundukların simgeler.

Amblemin yuvarlak oluşu, dünya mirasının küresel olarak korunmasını ve Sözleşmeyi de sembolize eder. Amblemin kullanımı, ülkelerin Sözleşmeye bağlılıklarının önemini vurgular ve Dünya Mirası Listesi’nde yer alan varlıkların belirlenmesini sağlar.

Dünya Miras Komitesi tarafından korunan varlıklar, Dünya Mirası Amblemi ile işaretlenirler. Amblem, simgelediği evrensel değerlerin temsilidir. Çevresinde İngilizce, Fransızca ve İspanyolca Dünya Mirası yazar ve insanları sözleşmeden haberdar eder.

Türkiye, “Dünya Kültürel ve Doğal Mirasın Korunması Sözleşmesi”ni 14 Nisan 1982 tarihinde kabul ederek Taraf Devlet konumuna gelmiştir. Bu kapsamda ülkemizin, Kültür ve Turizm Bakanlığı, Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğü’nün sorumluluğu altında, konuyla bağlantılı diğer kurumlar ve kuruluşların çabalarıyla bugüne kadar UNESCO Dünya Miras Listesi’ne 11 adet varlığımızın alınması sağlanmıştır. Bu varlıklardan; sekizi kültürel, ikisi hem kültürel hem doğal miras olarak listeye alınmıştır. 1983 yılında başvuru yapıldıktan sonra 1985 yılında ilk olarak İstanbul’un Tarihi Alanları, Divriği Ulu Camii ve Darüşşifası (Sivas) ile Göreme Milli Parkı ve Kapadokya (Nevşehir) listeye alınmıştır. 1986’da Hattuşaş (Boğazköy)-Hitit Başkenti (Çorum), 1987’de Nemrut Dağı (Adıyaman-Kahta)’nın ardından 1988’de Ksanthos-Letoon (Antalya-Muğla) ile Hierapolis-Pamukkale (Denizli), altı yıl aradan sonra Safranbolu (Karabük) 1994 tarihinde Dünya Miras Listesi’ne alınmıştır. 1998’de Truva Antik Kenti (Çanakkale)’nin Dünya Mirası Alanı olmasından sonra uzun bir süre sayısı dokuzda kalan üstün evrensel değeri olan varlıklarımızın arasına 2011 yılında Edirne Selimiye Camii ve Külliyesi (Edirne), 2012’de ise Çatalhöyük Neolitik Kenti (Konya) katılmıştır

Sivas’ın Divriği ilçesinde bulunan Ulu Cami ve Şifahane, yöre Mengücekoğulları’nın yönetimi altında olduğu dönemde Ahmet Şah ile eşi Turan Melek tarafından yaptırılmıştır.

Caminin kuzey taç kapısı üzerindeki kitabesinde 1228-1229 yıllarında tamamlandığı ve adı yazılı olan yazıtlara dayanılarak Ahlatlı Hürrem Şah adlı bir
taş oyma ustası mimar tarafından yapıldığı kabul edilmektedir.

Divriği Kalesi’nin bulunduğu tepenin güneybatı yamacında yerleşmiş olan çok ayaklı bir cami ve ona bitişik bir hastaneden oluşan yapılar İslam mimarisinin başyapıtlarından sayılır. Dikdörtgen planlı caminin kuzey, batı ve doğuda zengin bezemeleri olan taç kapıları ve kuzeybatı köşesinde minaresi vardır. Dârüşşifâ caminin güney duvarına dayanmıştır. Orta bölümü bir ışıklık kubbesi ile örtülmüştür, giriş ile birlikte dört eyvandan oluşur. Dârüşşifâ’nın kuzeydoğu köşesinde külliyeyi yaptıranların türbesi yer alır. Divriği Ulu Camii ve Dârüşşifâsı, mimari özelliklerinin yanı sıra sergilediği zengin taş işçiliği örnekleriyle benzersiz bir sanatsal başarıyı temsil etmesinden ötürü UNESCO Dünya Miras Listesi’nde yer almaktadır.

IUCN (Dünya Koruma Birliği) 1948 yılında kuruldu ve millî idareleri, STÖ’lerini ve bilim adamlarını dünya çapında bir ortaklıkla bir araya getirdi. Misyonu doğanın bütünlüğü ve çeşitliliğini korumak için tüm dünyada toplumları etkilemek, teşvik etmek ve yardım etmek ve ayrıca doğal kaynakların her türlü kullanımının adil ve ekolojik açıdan sürdürülebilir olmasını sağlamaktır. IUCN’nin genel merkezi İsviçre-Gland’dadır. Sözleşmeyle bağlantılı olarak Dünya Mirası Listesi’ne kaydedilmek üzere aday gösterilen doğal varlıkları değerlendirir ve korunma durumunu izler.

ICOMOS (Uluslararası Anıtlar ve Sitler Konseyi): Genel merkezi Fransa-Paris’te olan, 1965 yılında kurulmuş bir sivil toplum kuruluşudur.

Anıtlar, yapı grupları ve sitlerdir.

1982

Arkeolojik değere sahip tüm varlıkların listeye alınması şartının sağlanması

Uluslararası Kültür Varlıklarını Koruma ve Onarım Çalışmaları Uluslararası Merkezi

"Uluslararası Anıtlar ve Sitler Konseyi"

Osmanlılarda ilk kültürel miras çalışmaları ve arkeolojik araştırmalar aydınlanma sürecinde Osman Hamdi Bey ile başlamıştır.