AİLE KATILIMI VE İŞBİRLİĞİ - Deneme Sınavı - 9

Grup içinde görev odaklı son grup rolü toparlayıcı rolüdür. Bu rolü yerine getiren grup üyesi diğer grup üyelerinin dile getirdiği düşünce, deneyim, olgu, açıklama ve önerileri derleyerek özetler ve ortak bir sonuç içinde toparlar.

Tamamen yapılandırılmış grup aile eğitimi biçemlerinin genelde amacı aileleri belirli bir konu hakkında bilgilendirmektedir. Bu biçemler grup aile eğitiminin amacı doğrultusunda yarı yapılandırılmış grup aile eğitimi biçemleri ile birlikte uygulanabilir. Tamamen yapılandırılmış grup aile eğitimi biçemi şu uygulamaları içermektedir; (a) Ders, (b) ders-forum, (c) sempozyum, (d) sözel sunular, (e) görsel ve sözel sunular, (f) kitap gözden geçirmeleri, (g) tartışmalar, (h) kolaj ve (ı) panel. Takip eden bölümde bu grup aile eğitimi biçemleri tamamen yapılandırılmış olandan (ders) en az yapılandırılmış olana (panel) doğru belirli başlı olanları kısaca özetlenmiştir.

% 1 ile 3 arasında

Kendini yönetme becerileri

Serebral Palsili Bireyler

Hastane veya Bakım Merkezinde Uygun Olmayan Çevresel (Fiziki) Koşullar

Rehabilitasyon Merkezinde bakım

Toplum temelli bakım, kurum altında yaşama nedeniyle yalnızlık, psikososyal gereksinimlerin karşılanamaması, eski aile yaşamına duyulan özlem, depresyon ve yabancılaşma gibi olumsuzlukları engelli bireylerin üzerinden kaldırmayı hedefleyerek kendi yaşam alanı içerisinde aile veya arkadaşlarıyla birlikte farklı sağlık ve bakım gereksinimleri dışardan desteklenerek bulunduğu sosyal çevreye dâhil olmasını amaçlayan bir bakım modelidir. Buna örnek olarak rekreasyon evleri verilebilir. Rekreasyon Evleri, engelli bireyin boş zamanını fonksiyonel ve eğlenerek kullanması ve böylelikle psikososyal gelişimini destekleyerek genel sağlığı üzerinde olumlu etki sağlamayı amaçlayan bir modeldir.

Engelli bireylerin sınırlılıkları, sağlık bakım personelinin engelli bireylerin tedavi ve bakımı konusunda deneyimli olmaması, sağlık personelinin hasta yoğunluğu nedeniyle bu bireylere çok zaman ayıramaması, sağlık sistemindeki bürokratik güçlükler, hastane veya bakım merkezinde çevresel şartlar ve fiziki koşulların uygun olmaması gibi nedenler engelli bireylerin sağlık sistemine dahil edilmesi ve yararlanmasında engelleyici olabilmektedir (Lindsey, 2002). Hastane veya kurum içerisinde bireylerin bulundukları yeri tanımlayan işaret, bilgi, resim vb. konumlandırıcı bilgilerin yeterince bulunmaması engelli bireylerin sağlık ve bakım hizmeti almalarını zorlaştırıcı çevresel koşullardandır.  Bu soruda bireyin hastanede kaybolması da hastanede bu tanımlayıcı bilgilerin olmamasına yani çevresel koşulların uygunsuzluğuna bir örnektir.

Engelli yetişkin ve yaşlı bireylerin temel sınırlılıkları ve buna bağlı gelişen veya yaşam kalitesini düşüren diğer sağlık sorunları nedeniyle özel gereksinimi olmayan bireylere göre daha kapsamlı sağlık ve bakım gereksinimleri vardır. Bakım planlamasının temel bileşenleri (a) değerlendirme, (b) bakım gereksinimlerinin tanımlanması, (c) bakım planı hazırlama, (d) bakım planını uygulama ve (e) gözden geçirmedir. Bakım planlamasının değerlendirme aşamasında öncelikle engelli birey değerlendirilir. Bu değerlendirmede bireyin genel sağlık durumu (akut ve kronik hastalıklar, sistemik sorunlar), akıl sağlığı, sosyal becerileri ve yaşam becerileri değerlendirilir. Ayrıca bireyin güçlü ve zayıf yanları da tespit edilir.

Bireyin yaşadığı ev veya kuruluş ortamının kişinin fonksiyonel kapasitesine uygun şekilde düzenlenmesi, fiziksel güçlüklerden kaynaklı hareket sınırlılığını önleyecektir. Bu kapsamda evde çevresel düzenlemeler yapılabilir. Çevresel düzenlemeler evin organize edilmesi (ör. mutfak tekrar düzenlenerek yemek hazırlamanın kolaylaştırılması), engelli bireyin fonksiyonlarının desteklenmesi (ör. gözlük kullanımını sağlamak), bireyin günlük rutinini planlamak (ör. yapılacaklar listesi organize etmek), engelli bireyi korumak (ör. düşmesine veya yaralanmasına neden olabilecek nesneleri ortamdan kaldırmak), evdeki eksiklikler üzerinde çalışma (ör. çevredeki yetersiz duyusal uyaran, zayıf aydınlatma), ev ortamını kolaylaştırma ve geliştirme (ör. yaşamdan zevk almasına yardımcı olma, yatağını pencereye doğru çevirme) veya yeni bir ev ortamına taşınma şeklinde sınıflandırılabilir.

Down sendromlu yetişkin ve yaşlı bireylerde görülen genel sağlık sorunları aşağıda özetlenmiştir: • Hormonal yetersizlikler (ör. tiroid fonksiyon bozuklukları) • Kalp sorunları (ör. kalp kapak hastalıkları, koroner arter hastalığı, aort kapak yetmezliği) • Solunum hastalıkları (ör. uykuda solunum durması) • Düşük aktivite düzeyi ve hipotiroidizme bağlı obezite • Cilt hastalıkları, diş çevresi enfeksiyonları Kanser (ör. kan, testis) • İşitme sorunları (ör. kulak kiri nedeniyle daralmış kulak kanalı) • Göz hastalıkları (ör. katarakt, iris bozuklukları, retina ve optik sinir sorunları, şaşılık, göz titremesi) • Kas-iskelet sorunları (ör. boyun 1. ve 2. omur arasında eklem gevşekliği) • Alzheimer hastalığı (ör. ilerleyici bilişsel kayıp, halüsinasyon, yanılsamalar, psikososyal sorunlar)

Aile, özel amaçlarını, yani fonksiyonlarını ve hedeflerini gerçekleştirebilmek için bir araya gelmiş, birbiri ile yakından ilişkili ve birbirlerine bağlı bireylerden kurulmuş olan küçük bir birimdir.

Minuchin kardeş alt sistemi için “çocukların yaşıt ilişkilerini yaşadıkları ilk sosyal laboratuvardır. Bu ilişki içerisinde kardeşler birbirlerini destekler, suçlarını üstlerine alırlar, birbirleri ile rekabet ederler ve birçok şeyi öğrenirler” demektedir.

Cinsel kimlik, ahlaki, devimsel ve dil gelişimi alanlarındaki deneyimlerin hepsi bu sosyal etkileşimin kapsamında bulunmaktadır.

Howe (1990), doğum sırasının önemli kişilik farklılıklarına neden olmadığını belirtmekte; ancak büyük çocuğun küçük çocuklara model olmasının kardeşlik ilişkileri üzerinde doğum sırasının olumlu etkileri olabileceğini savunmaktadır.

Minnet, Vandell ve Santrock (1983) çocuğun doğum sırası, kardeşler arası yaş farkı, çocuğun cinsiyeti ve kardeşin cinsiyeti olmak üzere dört faktörün büyük çocuğun hareketleri üzerindeki etkisini incelemişlerdir.

McHale, Sloan ve Simeonson (1986)’nın yapmış olduğu çalışmadır. Çalışmada engelli çocuktan daha küçük olan ve engelli olmayan çocuklar, daha büyük olana kıyasla, kardeşlerini reddetme hissine daha eğilimli oldukları sonucu doğum sırası faktörünün kardeşler arası ilişkileri etkilediği sonucunu desteklemektedir.

Fowle’a göre engelli bir çocuğun varlığı ile yalnızca kardeş ilişkileri etkilenmemektedir. Bunun yanında normal gelişim gösteren kardeşin bireysel işlevleri; yüksek derecede kaygı, ebeveynler ile çatışma, kişiler arası ilişkilerde düşük sosyalleşme ve yaşam amaçlarının kendilerini engelli kardeşlerine adama biçiminde uyarlanması ile kendini gösteren özelliklere bürünmektedir

Sürekli etkileşimleri yoluyla kardeşler sosyal becerileri öğrenirler ve birbirleri için arkadaş, sırdaş, öğretmen, rakip, bakıcı, lider gibi yeni rol modelleri oluştururlar.