AİLE EKONOMİSİ

Ailenin yapısındaki değişiklikleri araştıran bilim dalı olarak aile demografisi, 1983’de John Bongaarts’ın tanımlaması ile

Ruggles’a göre ise, bu gelişme büyük yapıdan küçüğe doğru dönüşmemişti. Ona göre, 19.yüzyıl öncesinde Kuzey Avrupa’da ana baba, evli çocuklar ve torunların bir arada yaşadığı hane halklarına çok rastlanmıyordu. Bu durum, nüfusun demografik bir özelliği olan yaştan kaynaklanıyordu. 19. yüzyıl öncesi Avrupa’da insanların ömrü çok uzun değildi.

Yaşlı bireylerin bakımının sağlanması, geleneksel aile yapısının hâkim olduğu toplumlarda, aile içinde düşünülmektedir. Bu geniş yapıda, dedeler ya da anneanne ve babaanneler, ailenin ana karar noktalarından biri rolünde bulunmaktadırlar. Çekirdek aile yapısında ise, aile bağları geniş aile yapısına göre daha zayıf olduğu için, yaşlıların bakımı için ek düzenlemeler gerekecektir. Hele yaşlanan nüfuslara sahip ülkelerde, pek çok hiç evlenmeden ya da çocuk sahibi olmadan yalnız yaşamayı tercih ettiği için, çocukları ve torunları olmayacağı olmadığı için bakımlarının mutlaka düşünülmüş ve kaynak ayrılmış olması gerekecektir.

Gelişmiş ülkelerde ise, bireylerin yaşlanması, iki ebeveyne sahip ailelerin hatta onların koruyucusu gibi duran büyük anne ve büyük babalardan tek ebeveynli ailelere dönüşüm, geleceğin nesillerinin güvenlik kalkanlarının eksilmesi gibi algılanmaktadır.

Araştırmalar kadına, özellikle de hamile kadına bakım göstermenin, gelecek nesillerin yaşam kalitesini artırdığını iddia etmektedir. Bu nedenle Birleşmiş Milletler ve Sağlık Örgütü’nün destek programları arasında annenin hamileliği sırasında aşılanması, kalsiyum (tuz) almasına dikkat edilmesi, bebeğin ilk ayında beslenmesinin kontrolü gibi bazı temel alanlara müdahale bulunmaktadır.

Ünlü iktisatçı Thomas Robert Malthus (1766-1834), 18.yy sonlarında, “Nüfus’un Prensipleri Üzerine Araştırma” (An Essay on the Principle of Population) adlı çalışmasında insanların artış hızının yiyeceklerin artış hızından fazla olduğunu söylüyordu.

Yiyecek güvenliği bütün insanların, her zaman, aktif ve sağlıklı bir yaşamı sürdürebilmeleri için gereken yeterli, güvenli ve besleyici gıdaya fiziksel, sosyal ve ekonomik erişimlerinin olması anlamına gelmektedir.

Gıda güvenliğinin küresel düzeyde organize edilmesi için, 1996’da Dünya Gıda Zirvesi düzenlenmiştir.

Teknolojinin hem olayların oluşmasında, hem yayılmasında, hem de algısında artırıcı etkisi söz konusudur.

Doğum ve ölüm oranlarındaki düşüş, nüfusun yaşlanması sorunları, ya da Afrika’nın, Güney Asya’nın, Latin Amerika’nın artan nüfusları ile genç nesillerin yetiştirilmesi, gıda güvenliği ya da felaketlere hazırlıklı olma problemleri, bütün bu başlıklar, bütün Dünya’da kamu eliyle yürütülen, karara bağlanan alanların giderek arttığı, bireysel karar alanlarının giderek azaldığını düşündürmektedir.

Dünya’da yaşayan insan sayısı, sadece 20.yüzyılda, yaklaşık 4,5 milyar artmıştır. Artış hızı 1960’lardan itibaren hız kesmiş olmasına rağmen, diğer bir ifade ile daha düşük oranlarla artıyor olmasına rağmen, dünyada yaşayan insan sayısının 2050’lerde 9 milyarı aşması beklenmektedir. Doğru cevap D seçeneğidir.

Dünya nüfusunun birinci milyara ulaşması uzun bir zaman almıştır (1800 yıl). Fakat kendini katlaması sadece 130 yıl (1800'lerden 1920'lere) sürmüştür. Dünya nüfusu 1960’da üçüncü milyarı, 1975’de dördüncü milyarı görmüştür. Dünya’da yaşayan insan sayısı, sadece 20.yüzyılda, yaklaşık 4,5 milyar artmıştır. Artış hızı 1960’lardan itibaren hız kesmiş olmasına rağmen, diğer bir ifade ile daha düşük oranlarla artıyor olmasına rağmen, dünyada yaşayan insan sayısının 2050’lerde 9 milyarı aşması beklenmektedir.
Doğru cevap E seçeneğidir.

Demografi insan nüfusundaki artış ve azalışları inceler.

15 yaşından küçükler eğitimde olacakları için ve 65 yaşından büyüklerde
emekli olmuş olacakları için üretken grup dışında tutulurlar.

1300-1400’lerde, Çin’de başlayıp ticaret yolları ile İngiltere’ye kadar ulaşan Veba (kara ölüm, kara humma) nedeniyle çok fazla insan kaybedilmişti.

Nüfusun Prensipleri Üzerine Araştırma adlı çalışma Thomas Robert Malthus'undur.

1968’de Paul Erlich insanoğlunun kendini besleme konusundaki savaşı çoktan kaybettiğini açıklamıştı.

Dünya gıda zirvesi 1996 yılında düzenlenmiştir.

Yaşam kalitesi göstergesi olarak 5 yaşın altındaki çocukların beslenmeleri ve istatistikleri göz önüne alınmaktadır.

Yetersiz gıda alımından kaynaklanan verem gibi bir hastalığın görülme sıklığı, insan yaşamının kalitesinin bir göstergesi olarak değerlendirilebilir.