AİLE EĞİTİMİ - Deneme Sınavı - 8

1. Hazırlıklı olma

2. Saygılı olma

3. Özgün olma

4. Stratejik olma

5. Esnek olma

6. Yaratıcı olma

7. İş birliğine açık olma

Aile katılım düzeyleri ile ilgili Epstein (2005) tarafından tanımlanan ve yaygın olarak kullanılan altı düzey bulunmaktadır. Her düzey farklı bir aile katılımı şeklini açıklamaktadır. Ortak hedef düzey 6’ya (toplumla işbirliği) erişmek olup, ailelerin tümünden aynı seviyede katılması beklenmemektedir. Ancak hepsinin dizi boyunca ilerlemesi (Düzey 1’den Düzey 6’ya doğru) hedeflenmektedir.

Okul Personeli Kaynaklı Olumsuz Etkenler: Aile eğitimi ve katılımı çalışmalarını düzenlemeye yönelik yeterince bilgiye sahip olmama, çalışmaların zaman alıcı olduğuna yönelik inanca sahip olma, ailelerle çalışmaya isteksiz olma şeklinde sıralanabilir
(Haktanır, 2010). Ayrıca bazı yönetici ve öğretmenlerin, ailelerin okulda veya sınıfta olmalarından rahatsızlık duyması ve ailelerin boşanmış olma, alt-üst sosyoekonomik düzeyden olma gibi özellikleriyle ilgili kalıp yargılara sahip olması da olumsuz etkenler arasında yer almaktadır (Morris & Taylor, 1997, Akt. Lindberg, 2014). Okulun ailelerin kolay ulaşamayacağı bir noktada bulunması ve ailelerin ulaşımı
için okul tarafından kaynak yaratılmaması da olumsuz etkenler arasında yer almaktadır.

Buz kırma teknikleri, grup üyelerinin kaygılarını azaltan ve diğer üyeler ile rahat iletişime geçmelerini sağlayan tekniklerdir. Çalışmaya geçmeden önce grup üyelerinin zihinsel olarak arınmalarına ve çözülmelerine de hizmet etmektedir.

Söyleşiler, belirlenen konu ile ilgili iki uzmanın, katılımcıların aktif katılımını sağlayarak konu ile ilgili sohbet etmeleri şeklinde tanımlanmaktadır.

Konferanslar, konu ile ilgili uzman bir kişinin ailelere yönelik bilgilendirici konuşmalar yapması olarak tanımlanabilir.

Klan

Patrilokal

Berder

George P. Murdock

Roger Baker

Çatışma Kuramı-Sosyal Müdahale Kuramı

Eğlence Sektörünün Gelişmesi

Akdeniz

İzlanda

Beyaz yakalılar

Farklı meslek gruplarının ailelerle ilişkilerinin ortak noktası, çalışanların bu ilişkilerinin sınırları olması ve profesyonel nitelik taşımasıdır. Yani, çalışanların ailelerle ilişkilerini profesyonellik ölçütlerinde belirlenen sınırlarda yürütmesidir. Profesyonellik, ‘alınan kararlarda tarafsızlığı korumak, hizmet alanların talepleri karşısında duygusal korunma sağlamak ve bulunulan konumu geliştirmek için çalışan ve hizmet alanlar arasında doğru mesafenin kurulması’ anlamı taşımaktadır.

Aileleri farklı kılan özelliklerin etnik köken, dil, dinî inanışlar, yaşanılan bölge ve toplumsal özel­likler (kırsal-kentsel, şehir kültürü-tarım kültürü), eğitim seviyesi, sosyal yapı (geniş aile, çekirdek aile, tek ebeveynli aile) ve sosyal roller (çalışma durumu, cinsiyet) olduğu söylenebilir.

Kapsayıcı iletişim, diyaloğu teşvik eder, karşılıklı bilgi paylaşımı vardır, uzlaşmaya açıktır.

Aile eğitiminde yazılı iletişim tekniği olarak; Hatırlatma notu-Davet yazısı-Dilekçe-Duyurular-Broşür-Bülten-Mesajlar-Web sayfası-Okul veya sınıf gazetesi kullanılmaktadır.