AİLE EĞİTİMİ - Deneme Sınavı - 22

Ord. Prof. Dr. İhsan Şükrü Aksel’in önderliğinde 1962-63 yılları arasında Anne Babalara Haftalık Sohbetler” başlığı altında düzenlenen çalış­malar ilk anne baba okulu olarak kabul görmektedir. Dolayısıyla doğru yanıt D seçeneğidir.

Toplumsallaşma, insanların için­de yaşadıkları sosyal dünyanın yani kültürün dav­ranışlarını ve inançlarını kazanma sürecidir. Dolayısıyla doğru yanıt E seçeneğidir.

Doğrudan sözlü iletişim bireysel yapılabileceği gibi, grup halinde de gerçekleştirilebilir. Dolaylı sözlü iletişim yöntemleri farklı iletişim araçları kullanılarak tarafların yüz yüze olmadan uzaktan konuşmasını ifade eder. Dolaylı sözlü iletişim bireysel yapılabileceği gibi grup halinde de gerçekleştirilebilir. Sözlü iletişimde beden dili, soru sorma, etkin dinleme ve olumlu tutumların etkisi unutulmamalıdır. Samimi olma, dostane davranma ve açık ve net olma iletişimi etkili kılacaktır. İletişim defteri yazılı iletişim şeklidir. Bireysel , odak grup ve veli toplantısı da doğrudan iletişime dahil edilebilir. Telefon görüşmesi ise dolaylı iletişime örnek olarak verilebilir.

J. Jensen Arnett’in (1995) kuramında toplumsallaşma kültürel bir süreç olarak tanımlanarak farklı kültürleri ayıran iki tür toplumsallaşmadan bahsedilmektedir. Doğru yanıt B seçeneğidir.

“Dar toplumsallaşma” özelliği gösteren kültürler ise itaati ve uyma davranışını en yüksek değer olarak kabul eder ve kültürel beklentilerin yerine getirilmemesi hoş karşılanmaz. Bu kültürlerde anne babalar ço­cuklarından itaat ve uyma davranışı göstermesini bekler. Toplumsal cinsiyet rolleri arasındaki farkla­rın da belirgin olduğu dar toplumsallaşma kültür­lerinde kızların toplumsallaşması da erkeklerinkin­den daha dardır. Dolayısıyla doğru yanıt A seçeneğidir.

Eğitimcilerin ailelerle işbirliği konusundaki sorumlulukları şu şekilde sıralanabilir; • Ailelere karşı önyargılı davranmamak • Sosyokültürel farklılıklara saygı duymak, bu farklılıkları anlamak ve olumlu tepkilerde bulunmak • Öğrencilerine ve ailelerine hiç bir şekilde ayrımcılık yapmamak, herkese eşit mesafede ve adil olmak • Kendi haklarından haberdar değillerse ailelerde ve çocukta haklarının farkındalığını oluşturmak .• Aileleri etkili bir şekilde dinlemek • Ailelerin fikirlerine açık olmak • Kendi fikirlerini tartışmaya açmak • Her aile için makul zaman ayırmak • Aile hayatında yaşanan ve çocuğu etkileyen durumlara duyarlı olmak • Çocukla ilgili bilgileri ailelerle paylaşmak • Ailelerle işbirliği için gerekli planlama ve hazırlıkları yapmak • Ailelerle sorumlulukları paylaşmak • Aileleri işbirliğine ve sorumlulukları paylaşmaya teşvik etmek • Etkili sorular sorarak süreçlere rehberlik etmek. A şıkkında ebeveynin sorumluluğu ve yapmaması gereken bir davranıştır.

Dar toplumsallaşma özellikleri gösteren ülkele­re örnek olarak Japonya, Hindistan ve Suudi Ara­bistan gösterilmektedir. Doğru yanıt C seçeneğidir.

Türkiye’de aile kurumu yapı olarak modern kabul edilen çekirdek aile özellikleri göstermesine rağmen etkileşimleri ve ilişkilerinde geniş aile özellikleri taşımaktadır. Doğru yanıt D seçeneğidir.

Anne baba olmanın en temel gereklilikleri ço­cuğun bakımı, beslenmesi, disiplini, en önemlisi de çocuğun desteklenmesi, çocuğa şefkat ve sevgi gösterilmesidir. Bu çerçeveden hareketle aile eğiti­mi, aile ve çocuk arasındaki ilişkinin gelişimini des­tekleyerek, anne babalığa ilişkin bilgi ve becerilerin kazanılması, kavranması ve anlaşılmasını destekle­yen bir süreç olarak tanımlanmaktadır. Doğru yanıt A seçeneğidir.

İhtiyacı olan her kesimden kadına ulaşma hedefi ile geliştirilen Dere Tepe Eğitim Kadın Destek Programı, kırsalda yaşayan kadınların ihtiyaçlarından yola çıkarak özel olarak hazırlanmış bir destek programıdır. Doğru yanıt C seçeneğidir.

Yansıtmacı olmak, işinde yaptıklarını (uygulamalarını) gözden geçirerek, neyi neden yaptığını düşünmektir. Yaptıklarının işlevselliğini “işe yarıyor mu?” gibi sorularla sorgulama ve kendini gözlemleyerek değerlendirme sürecidir.

Tutumlar: Paydaşların çatışmalarla ve anlaşmazlıklarla mücadele etme stillerinin farklı olması iletişim problemleri doğurabilir. İddialı ve sözlü olan cevaplar veya tepkiler genellikle tehditkâr ve saldırgan olarak algılanır. Pasif cevaplar ya da tepkiler uzlaşma veya itaatkârlık olarak görülebilir. Eğer durumlara “doğru” ve “yanlış” açılarından yaklaşılırsa taraflar arasında birbirini suçlayıcı tavırlar söz konusu olabilir ve dolayısıyla güç ve kontrol işbirliğinden daha önemli hale gelir. Bu durumda iletişimin odağı kolaylıkla çocuktan başka yönlere kayabilmektedir ki bu da önemli bir sorundur. Profesyoneller otoriter bir rol takınıp bunu sürdürürlerse, ailelere konumlarından gelen gücü uygulama eğilimi gösterir ve aileleri kaynak olarak kullanmazlarsa eşitliğe dayalı olmayan ilişkiler ve buna dayalı olarak da sorunlu bir iletişim ortaya çıkar.

Doğru seçenek B şıkkıdır. Çok yönlü olmalıdır. (hem iletişime konu olan
durumların çok yönlülüğü hem de iletişimin kaynağı açısından çok yönlülük olmalıdır)

Doğru seçenek C seçeneğidir. Diğer seçenekler farklı bileşenlerin tanımını vermektedir.

Doğru seçenek A şıkkıdır.  Farklı görüşleri tartışmaya gönüllülük gösteriniz.

Genel anlamda iletişim tarzı üçe ayrılır:
a. Kapsayıcı iletişim, diyaloğu teşvik eder, karşılıklı bilgi paylaşımı vardır, uzlaşmaya açıktır.
b. Öğretici iletişim, bilgi verir, rehberlik eder, diyaloğa izin verir.
c. Yönlendirici iletişim, tek yönlüdür; emretme ve hükmetme özellikleri gösterir.

Doğru seçenek E şıkkıdır. Kapsayıcı iletişimin tanımı E şıkkında doğru verilmiştir.

Profesyonellik, ‘alınan kararlarda tarafsızlığı korumak, hizmet alanların talepleri karşısında duygusal korunma sağlamak ve bulunulan konumu geliştirmek için çalışan ve hizmet alanlar arasında doğru mesafenin kurulması’ anlamı taşımaktadır.

Bu profesyonellik tanımı çerçevesinde, ailelerle çalışan meslek gruplarına örnek olarak farklı yaş­larda çocuklarla, farklı branşlarda çalışan eğitim­ciler (okul öncesinden liseye kadar öğretmenler ve yöneticiler), çocuk gelişimi uzmanları, sosyal hiz­met uzmanları ve aile danışmanları gösterilebilir.

Ailelerle işbirliğinin gerekliliği araştırmalar­la ortaya konulmuş ve çocuğun gelişimini en üst düzeyde desteklemek adına bu işbirliğinin gerek­lerini yerine getirme zorunluluğu yasalarda yerini almıştır. Bu kapsamda, eğitim uygulamalarını dü­zenleyen “Milli Eğitim Temel Kanunu’nun (MEB, 1973) temel ilkelerinden, “okul ile ailenin işbirliği esastır” ilkesi örnek verilebilir.

Üstlenme/Adanmışlık, görev ve sorumlulukların paylaşılmasına gönüllülük gösterme ve gereğini yerine getirmek için çaba harcamak olarak nitelendirilebilir.